Geniş kitleler onu 80’li yıllarda Eurovision müzik yarışması’nda Türkiye’nin orkestra şefi olarak tanıdı. Ortalarında Ajda Pekkan, Neco, Cem karaca üzere çok sayıda ismin bulunduğu sanatkarlarla yaptığı çalışmalar Turhan Yükseler’i bir periyodun en kıymetli aranjörleri ortasına soktu. Müzikten hiç kopmayan Yükseler şu sıralar Avangarde Orkestra ile yeni bir müzikal oluşumun içinde. Turhan Yğkseler ile geçmiştemn günümüzüe müziğin başrolde olduğu bir söyleşi yaptık.
Avantgarde Orkestra ile bir ortaya gelişiniz nasıl oldu, öyküsünü sizden dinleyelim. Ve natürel bu birliktelikte maksat ne?
Bir arkadaş toplantısında karşılaştığım dostum Muhsin Süyen ile sohbet ederken, öncülüğünü yaptığı Avantgarde Orkestra üzerinde ağırlaştı konuşmalarımız. Birinci temel bu türlü atılmış oldu. Müzikal bedellerden ödün vermeden ve kaliteli müzik dinlemek isteyen müzikseverlere hitap etmeyi hedefleyen bir planımız var. Orkestra sayısal olarak triodan 45 kişilik senfonik pop icra edebilecek halde müzisyenlerden oluşuyor. Hasebiyle icra edebileceğimiz çeşitli cinsler kelam konusu.
Ajda Pekkan, Cem Karaca, Fikret Kızılok, Neco… Birlikte çalıştığınız sanatkarlar saymakla bitmez. Çok ismin ortasında hayatınızda bilhassa unutulmaz iz bırakanlar hangileri oldu?
1986 yılında Milletlerarası Çesme müzik yarışında besteleyip yönettiğim ve Neco’nun seslendirdiği Some How isimli modül 1.lik mükafatını alınca farklı bir memnunluk yaşamıştım. Benim müzik seyahatimde bir birinci idi. 2 sene öncede MFÖ ile Londra’da harika bir ses sistemi ile konser vermiştik. Bugüne kadar ülke içinde ve yurtdışında binlerce konser çalmışımdır. Lakin bu da farklı bir birinci idi diyebilirim.
Üretimci, aranjör ve bestekar olarak tecrübeli bir isimsiniz. Yeni teknolojileri takip ettiğinizi düşünüyorum. Dijitalleşmenin müziğe olan artı ve eksileri neler sizce?
Artıları medeniyetin nimetlerinden iyi bir kullanıcı iseniz olabildiğince faydalanıyorsunuz. Ancak bu teknolojiler hayatımıza girmeden evvel melodilerin ve enstrümanların saf bir sıcaklığı vardı. Bu kayboldu. Yeni yeni bu yolun o kadar da iyi bir yol olmadığını fark eden kimi prodüktörler analog ile dijitali harmanlamaya çalışıyorlar ki bu da iyi bir yeni başlangıç.
‘EUROVİSİON LİSELER ORTASI MÜSABAKALAR GİBİ’
Siz daha evvel Türkiye’yi Eurovision’da temsil etmiş biri olarak artık yarışa katılmamamızı nasıl yorumluyorsunuz?
Özelliklerini kaybetmiş bir yarış. Katılmamamızın benim için bir sakıncası yok. Ahbap, çavuş bağlantıları ve de çok hoş dekorlar önünde bizde ki liseler ortası müzik yarışının bir tık önünde sergilenen performanslar.
Bundan birkaç yıl evvel “Bugün Türk pop müziği diye bir şey yok” demiştiniz. hala bu türlü mi düşünüyorsunuz?
Değişen bir durum yok, yani evet. Hatta bu kelamı ettiğim yıllardaki müzik ve müzikçiler günümüzdekilerden daha bile iyi idi.
Kalben, Gaye Su Akyol, Nilipek, Ceylan Ertem, Jehan Barbur üzere bayan müzikçiler hakkında ne düşünüyorsunuz?
Hepsi kendilerine yakıştırdıkları bir şekil oturtmuşlar. Mukayese yapmam fakat Kalben’i samimi, Jehan Barbur’u saygılı buluyorum.
Bir yandan da son yıllarda rap, hip-hop üzere akımlar Türkçe müzikte yükselişe geçti. Onları dinleme fırsatınız oluyor mu, nasıl buluyorsunuz?
Fazla enterese olmuyorum. Dinlediklerimden şöyle bir sonuç çıkarabilirim. Bana nazaran arabesk söyleme şeklini benimsemedim. Tercihlerini bu türlü kullananlar var. Bu sebeple Ceza’yı daha başarılı buluyorum.
‘YAPILAN YARDIMLAR CILIZ KALDI’
Pandemi sürecinde ezaya düşen müzik işçileri için teşebbüslerde bulundunuz. Nasıl bir sonuç elde edildi sanki bu teşebbüslerden? Devletin hatırı sayılır bir katkısı oldu mu?
Türkiye’de kaç tane müzik işçisi var bilinmiyor. Ben ve arkadaşlarım bir liste oluşturmaya çalıştık. Yaklaşık 10.000 müzisyene ulaştık ki temel sayının %15’i üzere. Yani 70.000’ler bandında varsayımımız. Lakin bu arkadaşların büyük bir çoğunluğu kayıt altında olmadıkları için sesleri duyurmakta zorlandık. Cılız yardımlar yapıldı, lafı bile edilemez. Devlete sesimizi duyurmayı başaramadık.
Cumhurbaşkanlığı tarafından düzenlenen ve 30 milyon TL harcanan Yeditepe Konserleri için ne düşünüyorsunuz?
Olumlu bir adımdı bana nazaran lakin uygulama şöyle olmalıydı. Bahsi geçen meblağın içinden %20 civarında bir hisse listelenmiş ve gereksinim sahipleri olanlara dağıtılsaydı ki bir bireye 1.000 tl üzere bir sayı yapar. İşte o vakit küçük bir nefes kelam konusu olabilirdi. Menajer ve üretimciler üzerinden planlandı bildiğim kadarıyla, burada aktif olarak sahne ömrünü sürdüren müzisyenlerden fikir alınsa idi şayet daha adil bir dağıtım kelam konusu olabilirdi.
Cumhuriyet