Ödenmeyen tazminat ve fiyat alacakları için Ankara’ya yürümek isteyen Somalı maden çalışanlarından Cemil Yılmaz, daha evvel esnaflık yapıyordu. Yılmaz, deva kalmayınca 36 yaşında madende çalışmaya başladı. Birlikte çalıştığı çalışanların birçoklarının yaşı Yılmaz’dan küçüktü. 2008 yılında madende göçükte kaldı, beline kadar toprağa gömüldü. Lakin hayatında unutamayacağı kazayı Soma’da 13 Mayıs 2014 tarihinde 301 madencinin canını kaybettiği faciada yaşadı. Yılmaz o günden sonra ne vakit maden kazası olduğunu duysa göz yaşlarını tutamıyor.
‘KURTARICILAR BİZİ ÖLDÜ DİYE BIRAKMIŞ’
ANKA’dan Tamer Arda Erşin ve Ebru Kurt’un haberine nazaran; 301 emekçinin ömrünü yitirdiği kazayı anlatırken ağlamaya başlayan Yılmaz, “Kurtulacağım aklımdan bile geçmiyordu. Çavuştan kalem istedik. Ölür de cesetlerimiz bozulursa eşlerimiz bizi kolay bulsun diye isimlerimizi kolumuza yazdık. Belirli bir vakit sonra oksijen bitti. Yanımda çırpınarak ölenleri gördüm. Bayılmışız, kurtarıcılar bizi öldü diye bırakmış” diyor.
‘GARİBAN MADENCİNİN ARDINDA DURAN ADALET YOK’
Maden faciasından sonra bir yıl ruhsal tedavi gören Yılmaz, hayat ümidini kaybetmişti, geceleri uyuyamıyordu. Arkadaşlarının “Kurtarın bizi” çığlıklarını her gün duyuyordu. Yılmaz, artık arkadaşlarının ve kendi hakkını istiyor. Yılmaz yetkililere şöyle sesleniyor:
“Biz hakkımızı alana kadar Ankara’ya ulaşacağız. Ben istemez miyim torunumu kucağıma alıp oturayım. Kendilerine gelince adalet, hak, hukuk derler. Ancak gariban bir madencinin gerisinde duran hiçbir adalet ve hukuk yok.”
‘KIZIMIN “KEŞKE OKUTMASAYDIN” DEMESİ ÇOK AĞRIMA GİTTİ’
Çocuklarının okuması için Soma faciasından sonra tekrar madene girmek zorunda kalan Yılmaz’ın bir reaksiyonu daha var. Üniversiteden mezun olan çocuklarının ataması yapılmayan Cemil Yılmaz, yansısını şu biçimde lisana getirdi:
“Dayımız, amcamız, torpilimiz olmadığı için öğretmenlik yapamadı. Kendi kızım bana ‘Sen beni keşke okutmasaydın’ dedi. O laf benim çok ağrıma gitti. Bu kurallarda okutup da çocuk atanamıyorsa, yazıklar olsun. Bir alt puandaki öğrenci atanıp, öğretmenlik yapıyor ve üst puandaki öğrenci yapamıyorsa, adalet yok demektir.”
Cumhuriyet
