78’liler Teşebbüsü sözcüsü Celalettin Can, Prof. Ahmet Çakmak, Karşı Sanat Çalışmaları’ndan Feyyaz Yaman, Avukat Mebuse Tekay, 1 Mayıs 1977 ailelerinden Gönül Kement, Barış İçin Bayan Girişimi’nden Nimet Tanrıkulu, Naci Sönmez, Eğitimci Sami Cihan, Prof. Tahsin Yeşildere, Maden Mühendisi Yılmaz Bayezıt, Yunus Bircan tarafından mevzuyla ilgili ortak açıklama yapıldı.
“1 Mayıs 1977 Katliamı’nı hatırlatacak bir sanatsal anıt düzenlemesi talep ediyoruz” cümlesiyle başlayan açıklama şöyle:
“Kentsel kamusal alanlar hakkında karar almak geleceğe olduğu kadar geçmişe karşı da sorumluluk taşımayı gerektiriyor.
Bir kentsel yeri dönüştürmek o alanda süren olan hayatın fizikî gereksinimlerine karşılık vermek kadar, yerde birikmiş ortak belleğin tüm katmanlarıyla korunmasına da itina göstermeyi gerektiriyor.
Hele de kelam konusu olan Taksim Meydanı üzere bir hafıza yeri olduğunda, dönüşüm yıllar yıllarca örülmüş toplumsal münasebetlerin bütününe dokunmak manasına geliyor.
Taksim Meydanı toplumsal muhalefetin kent yeri ile var olan münasebetinin fizikî olarak sembolize edildiği bir yerdir.
Taksim Meydanı bu memlekette tabir özgürlüğünün, hak uğraşlarının ve adalet talebinin görünür kılındığı yerdir da.
Yıllar ve yıllar boyunca çeşitlenen hak taleplerini jenerasyonlar ötesinde birleştiren, yaşayan, biriktiren, hala konuşan canlı bir organizmadır. Taksim Meydanı.
78’liler olarak halk oylamasına kalan son üç projenin bu bağlamda kıymetlendirilmesi gerektiğini düşünüyoruz.
Meydanın belirleyici karakterini, yani politik kimliğini örten ya da ikinci planda atan her hangi bir projenin ortak bellek kadar, ortak bir gelecek tahayyülü için de yaralayıcı olacağını düşünüyoruz, biz 78’liler…
Öncelikle örgütlü hak ve özgürlükler gayretinin sembolü olmuş bir meydan halk kitlelerini buluşturma özelliğinde olmalı, bundan mahrum olacak biçimde bir düzenlemeye maruz kalmamalıdır.
Bireylerden kitlelere, kitlelerden kitlelere buluşma fiziki sadece…
Kitleler tarihin kıymetli an’larında tarihsel/toplumsal olaylar etrafında buluşurlar.
Türkiye’nin İstanbul’unda gerçekleşen 1 Mayıs 1977 katliamı vaktinin özelliklerini taşıyan böylesine değerli tarihsel/toplumsal buluşmanın ve katliamın ismidir.
1 Mayıs 1977 Katliamının izlerinin görünür olmadığı bir meydan düzenlemesi belleksizliğin kararını sürdürmesi manasına gelir ki toplumsal yaraların sağaltılması ve adalet hissiyle sarılmasının önünde insani olmayan bir manidir.
Tarih unutmuyor!
Büyük insanlık unutmuyor!
Tarihî olarak gecikmiş adaletin sözü olsa da 78 Nesli ve kaybettiğimiz arkadaşlarımızın aileleri unutmuyor.
Hiçbir şey boşuna yaşanmadı!
1 Mayıs 1977 katliamının anısını hatırlatacak bir sanatsal anıt düzenlemesi talep ediyoruz.
1 Mayıs 1977 katliamının anısını sanatsallıkla hatırlatan, bir imge ya da bir iz olarak gün yüzüne çıkaran ve meydanla buluşturan bir müdahale talep ediyoruz.
Kelamın özü:
Talebimiz, Taksim Meydanı müsabakasını kazanacak mimari projenin sanatkarlara referans olarak verileceği, davet yolu ya da açık iştirakle düzenlenecek bir heykel yarışıdır.
Bu heykel müsabakasının müşavere şurasında, başta neslimizin yaşayan sanatkarları, edebiyatçıları, akademisyenleri, siyasetçileri olmak üzere, çoklu bir temsiliyet sağlanması değerlidir.
Kentlilerin doğal hareketliliğin bir modülü olacak biçimde yere yerleşecek, klasik anıt mantığından çok, çağdaş sanatın yeri ve belleği yorumlama biçimlerine yakın bir sanatsal çalışma, Taksim Meydanı’nı toplumsal barışın meydanı kılmak için kıymetli, bir adım olacaktır.”
Cumhuriyet
