Bodrum’a gitmeden birkaç hafta önceydi. Anılarını yazdığı kitabını tamamladığını ve içinden bir iki pasaj okumak istediğini söylemişti. Muhabbet sofralarında da çok anlattığı Mustafa Ekmekçi ile o devir Mamak Belediye Yöneticisi olan İsmail Değerli’nin komik hikayesini okudu, sonra birkaç farklı vaka daha. Uzun bir okuma yaptıktan sonra sordu: “İşin var mıydı seni tutuyorum ancak… Çok heyecanlıyım. Eminim kitabı okuyunca sen de beğeneceksin” demiş, akabinde da “Sen artık ne yapıyorsun?
Birkaç güne İlksen’le Bodrum’a gidiyoruz. Evvelki yıl laf verdin gelmedin geçen yıl da o denli. Haydi biletini ayırtayım sen de gel” diye eklemişti. Sevdiklerine “Canım benim ya da ciğerim” diye hitap eder, kızdığında ise “E Allahsız” diye seslenirdi.
O günkü konuşmamız da “ciğerim”le başlamış final “Hele dur Allahsız hani sen geçen Ankara’ya geldiğinde akşam bize geliyordun? Yeniden uğramadan çektin gittin?” diye bitmişti. Haberi aldığımdan beri anılar sinema karesi üzere bir bir geçiyor gözümün önünden. Yeniden “Allahsız’’ sitemiyle biten bir anıyı anımsadım.
Yıllar evvel rahmetli Aydın Itimat Gürkan’ın otomobiliyle bir klarnetli davullu bir Elazığ gecesine gidiyoruz. Daha sahihi Osman Nuri Ertuğ’un kızının ya da oğlunun düğününe. “Çok şık Elazığ havaları dinleyeceğiz” diye çetinle sürüklediler beni de. Yolda parti içi bir siyasi atışma başladı aralarında. Tatlı bir atışma fakat. Aydın öğretmen, Doğan Ağabey’e yüklenince o da otomobilde geriye dönerek “Miyase sen söyle hangimiz haklıyız” diye sordu.
Bu tartışmaya girmeye hiç niyetim yoktu. Lakin Doğan Ağabey de yanıt bekliyordu. “Ağabey benim şahitliğim hukuken muteber değil. Zira ikimiz akrabayız ve aramızda kan bağı var. O nedenle benim şahitliğim kabul olmaz” demiştim. Aydın öğretmen, “Çok yanlışsız. Şuna bak akrabasını şahit gösteriyor. Bozacının şahidi şıracı mı olacak?” diye kahkahayı patlatmış Doğan Ağabey de “Allahsız üç dakkikada sattın beni” demişti.
Köy hocalığı ile başladığı kariyerine Ankara Vücut Terbiyesi Yönetici Yardımcılığı, CHP iktidarı periyodunda Ticaret Bakanı Teoman Köprülüler’in Kişisel Kalem Müdüriyeti, Ziraat Bankası Umum Yönetici Müşavirliği, 1980 sonrasında siyasete yine müsaade çıkınca Halkçı Parti Ankara Bölge Başkanlığı, SHP Parti Meclisi üyeliği ve iki devir Çankaya Belediye Başkanlığı ile Bülent Ecevit’in Başbakan olduğu periyotta müşavirliğine kadar pek çok makamda vazife yaptı. Siyasetin kişiyle yapıldığını bilenlerdendi. Kişilerle bağ kurmada becerisi ona siyasetin bütün kapılarını açtı. Protokol adamı değildi.
Her kısımla sıcak münasebetler kurar, dostlarıyla şakayı dibine kadar yapar ve birine çok kızdığında bile küslüğü çabuk biterdi. Bazen Ankara’ya gittiğimde yemek buluşmalarımıza ortak dostlarımızı çağırırken bazen eksik bıraktığı birini anımsattığımda, “Bırak artık onu” dediğinde anlardım ki bir küslük var. Lakin bir ay sonra gittiğimde “Bırak dediği kişiyi” tekrar yanında görürdüm. Kin tutmayı beceremezdi.
Istekli olarak siyasetten emekli olsa bile 24 saat siyasetle haşır neşirdi. Bu onun ömür biçimiydi. 1979’dan beri Ankara siyasetine damga vuran isimlerden biri olmuştu. SHP’li yıllarda ise neredeyse Ankara’nın siyasetteki tek oyun kurucusu. İki periyot başkanlığını yaptığı Çankaya, solun kalesi olmuş ve çehresi değişmişti.
Çankaya’da bugün yapılan hizmetlerin pek birçoklarında onun imzası var. Yalnızca girişim ve belediyecilik yatırımları ile değil, fotoğraftan müziğe, karikatürden çağdaş sanatların her kısmına kucak açmış bir belediye yöneticisi portresi çizmişti. Doğan Ağabey, kitabını göremeden, dostlarını şok edercesine aniden çekip gitti. Çok sevdiği Bodrum’da hem de… Uğurlar olsun Doğan Ağabey, yıldızlar ve ışıklar yoldaşın olsun!..
Cumhuriyet
