Osmaniye’de okula götürdüğü cep telefonuna öğretmeni tarafından el konulan N.T, okuldan bir öteki çocuğun erkek arkadaşı olması nedeniyle ailesinin aranması ve öğretmenleri tarafından kendisiyle dalga geçilmesi üzerine tıpkı gün intihar etti. Aile okul yöneticilerinin intihara yönlendirme, hakaret, duygusal şiddet üzere cürümlerden yargılanmasını istedi, ancak 9 yıllık hukuk çabası sonuç vermedi. Anayasa Mahkemesi ailenin savlarını haklı bularak olayla ilgili ceza soruşturması yapılmasını istedi.
Osmaniye’nin bir ilçesinde, 2011 yılında o sırada 15 yaşında olan N.T, babasının vilayet dışında annesinin de hasta olan kardeşinin tedavisi için hastanede olması sebebiyle tahsil gördüğü liseye cep telefonuyla gitti.
N.T.’nin cep telefonu öğretmen H.C.K. tarafından fark edilerek müdür yardımcısı N.S.’ye verildi. Müdür yardımcısı N.S., N.T ile cep telefonuna bildiriler gönderdiği görülen C.M.’yi okul yönetimine çağırdı. Müdür yardımcıları N.S. ile S.G., öğrencilerin ortasında duygusal münasebet olduğu gerekçesiyle velilerini aradı. C.M.’nin velisi ile konuşan yönetimci S.G., iki öğrencinin duyacağı halde “Evlilik işi var. Düğün düğün” dedi.
N.T. O GÜN İNTİHAR ETTİ
Müdür Yardımcısı N.S. ise, N.T’nin annesi Saadet T. ile görüşerek okula gelmesini istedi. Hastanede olması nedeniyle okula gidemeyen Saadet T. yerine, kardeşi (N.T’nin dayısı) okula çağırıldı. Derslerin bitmesinin akabinde bir arkadaşı ile okuldan ayrılan N.T.’nin yaklaşık yarım saat sonra intihar ettiği öğrenildi.
Okuldan birlikte çıkan ve N.T’yi en son gören arkadaşı M.G, N.T.’nin okul yönetimine ailesinin aranmaması konusunda ‘yalvardığını’ bir erkek arkadaşı olduğu öğrenilirse annesinin kendisini binadan atacağını söylediğini beyan etti. N.T’yi telkin etmeye çalıştığını anlatan M.G, arkadaşı C.M.’nin gelmesi üzerine N.T. ile ayrıldığını kısa müddet sonra da intihar haberini aldığını belirtti.
SORUŞTURMA SONUÇSUZ KALDI
Olayla ilgili Düziçi Cumhuriyet Başsavcılığı tarafından başlatılan soruşturmada, N.T’nin düşmeye bağlı iç kanama sonucu hayatını yitirdiği belirlendi. N.T’nin anne babası Eyüp ve Saadet T., 3 Ocak 2017’de “İntihara yönlendirme, hakaret, duygusal şiddet, muhafaza nezaret ve yardım yükümlülüğünün ihlali, şahsî bilgilerin hukuka alışılmamış olarak ele geçirilmesi, inancı berbata kullanma, genel güvenliğin tehlikeye sokulması” suçlamaları ile okul yönetimi, öğretmen H.C.K., öğrenci C.M. ve inşaat yetkilileri hakkında Başsavcılığa şikayette bulundu. Aile şikayet dilekçesinde sınıf öğretmeni H.C.K.’nin N.T.’ye ilişkin telefonu alarak sınıfın huzurunda iletileri okuduğunu, telefonu okul yönetimine götürdüğünde bildirileri müdür yardımcılarından S.G. ile birlikte okuyarak “Bunların evlenmesi gerek, düğün ne zaman” diyerek çocuklarıyla alay ettiğini, telefonu ailesi gelmeden vermeyeceklerini söyleyerek N.T.’yi tehdit ettiklerini argüman etti.
Bunun üzerine yürütülen soruşturmada şüpheliler suçlamaları reddetti, Başsavcılık kâfi kanıt bulunmadığı, şüphelilerin davranışları yanlışlı olsa da intihar ile nedensellik bağı olmadığı münasebetleriyle kovuşturmaya yer olmadığına karar verdi.
Karara itiraz eden ailenin başvurusu Osmaniye 1. Sulh Ceza Hakimliği tarafından reddedildi. Aile Anayasa Mahkemesi’ne başvurdu.
ANAYASA MAHKEMESİ OY BİRLİĞİYLE AİLEYİ HAKLI BULDU
Belgeyi inceleyen Yüksek Mahkeme olayla ilgili Müdür Yardımcısı N.S.’nin kınama cezası aldığını tespit etti. Ailenin kızlarının makus muameleye maruz kaldığı tarafındaki argümanlarının savunulabilir olduğunu oy birliğiyle belirledi. Bu istikamette ceza soruşturması yürütülmediğinden olayın maddi tarafından bir kanaat oluşmadığını belirten yüksek mahkeme, belgeyi tekrar soruşturma yapmak üzere Düziçi Cumhuriyet Başsavcılığı’na gönderdi.
Cumhuriyet
