Bu yaşıma geldim ki yaşım da bir epey ilerledi, bu ekibi yanımda bir kardiyolog, bir gastroenterelog, bir psikiyatr bulundurmadan izleyemedim. Zira bu ekip değil 3-0, 6-0 öndeyken bile beşere dayanılmaz bir heyecan yaşatır. Bugün de o denli oldu. Beşiktaş, baştan sona üstün götürdüğü ve tartışmasız konum üstünlüğüne sahip olduğu bir maçta, üstelik de 85. dakikaya 3-0 önde girmişken, neredeyse Rize’de iki puanı bırakıp geliyordu.
Beşiktaş, kuşkusuz ligin en iyi top oynayan ekibi. Lakin tıpkı vakitte ligin en zahmet çeken ekibi. Istırap çekmesi, durum üretme zahmetinden değil, oyuncularının kalitesinden de değil. Son haftalarda takım kurma zahmeti ve daima aleyhine çalınan düdükler nedeniyle adeta zorla bir telaşa ve paniğe sürüklenmeye çalışılıyor. Şampiyonluk yolunda azimle ve inançla ilerlemesine karşın, geçtiğimiz haftalarda peş peşe kaybedilen puanlar, gerisinden gelen rakiplerini bir heveslendirip, bir hayal kırıklığına uğratıyor. Ligin bitimine daha çok maç var. Şimdi hiçbir şey mutlaklaşmış değil. Lakin kesin olan bir şey var ki, Beşiktaş bu hırsı ve bu inancıyla devam ederse, memnun sona en yakın kadro. Beşiktaş’ın en büyük üstünlüğü ve avantajı alana takımındaki bütün golcülerden mahrum çıkmasına karşın, neredeyse kaleci dışında, herkesin gol atma potansiyelini taşıması.
Biraz da hakemden kelam etmek gerekirse, Abdulkadir Bitigen bugün çaldığı ve çalmadığı düdüklerle, Beşiktaş kenar idaresini adeta sıkıntıdan çıkardı. Sertliğe müsaade veren fakat bunu istikrarlı uygulamayan ve Beşiktaş’ın lehine çalmadığı düdüklerle adeta defansta direncini, atakta da hızını düşürmeye çalışan bir hakem gördük. Sergen Yalçın’ın son haftalarda ve aylarda ısrarla vurguladığı makûs niyeti bir kere daha gözler önüne serdi. Beşiktaş’ın attığı 3 golün yanı sıra, 2 golü de sayılmadı. Ofsayt kararı tahminen tartışılabilir ancak Vida’nın göğsüyle Atiba’ya indirdiği topta, rakibin koltuğunun altına sıkışmış topun beline çarpması asla elle oynama kabul edilmemeliydi. O konumdan sonra üçüncü golü bulmasına karşın, yeniden de Beşiktaş rakip kaleye 5 gol göndermesine karşın maçtan yalnızca 1 puanla çıkabilirdi. Maçın da öyküsü budur.
Cumhuriyet
