Gazetemizin başyazarı İlhan Selçuk’un vefatının 10. yıldönümü olan bugün, İlhan ve Turhan Selçuk’un Nevşehir’in Hacıbektaş kazasında bulunan Aydınlar Mezarlığı’ndaki gömütleri başında anma merasimi düzenlenecek.
Saat 12.00’de başlayacak merasime, CHP Nevşehir Milletvekili Faruk Sarıaslan, Hacıbektaş Belediye Yöneticisi Arif Yoldaş Altıok, gazetemiz Umumî Yayın Direktörü Aykut Küçükkaya, Cumhuriyet Vakfı Umum Saymanı İrfan Hüseyin Yıldız, Yenigün Haber Ajansı Idare Şurası üyesi Adnan Arslan, Cumhuriyet Ankara Temsilcisi Sertaç Eş, gazetemiz muharriri Miyase İlknur ve Turhan Selçuk’un kızı Aslı Selçuk katılacak.
Metinleriyle topluluğa ışık tutan, aydınlanmanın pusulası İlhan Selçuk, ömrü boyunca pek çok öngörüsünün gerçekleşmesine tanıklık etti. Karşı çıktığı globalleşmenin çatırdayacağını, FETÖ’nün ordu ve yargıyı likidasyon ederek askeri darbeye girişeceğini, Akdeniz ve münhasıran Kıbrıs’ın ABD, AB ve münhasıran global kuvvet şirketlerinin yeni savaş alanı olacağını, diyanetçi iktidara açık destek veren kimi aydınların iktidarın amacı olacağını yıllar öncesinden gören, Cumhuriyet’in 2. sahifesindeki ‘“pencere”sinde kaleme aldığı metinleriyle topluluğu uyaran İlhan Selçuk’un satırları bugüne ve geleceğe ışık tutmaya devam ediyor. İlhan Selçuk’un 10. irtihal yıldönümü olan bugün, onu metinlerinden bir seçkiyle anıyoruz.
PENCERE Sahihi Savcıma Bozuldum… 4 Eylül 2008 Savcım kim?.. Savcım Zekeriya Öz değil… Başbakan ne demişti: “- Ben Ergenekon davasının savcısıyım…” Eh, ben de, müsaadenizle, Ergenekon davasının sanığı değil miyim!.. Demek ki savcım Başbakan RTE… * Ne var ki benim savcım her vakit savcı olamıyor… Bana gelince lo lo lo… Âleme gelince pısss… * Bu tavrın son örneğini meşhur Şaban Dişli hadisesinde gördük… Şaban Dişli milletvekili… AKP kurucu üyesi… Umum Lider Yardımcısı.. RTE’nin yakını.. Artık cümle âlem biliyor ki ve senetle sepetle de onaylandı ki Şaban Dişli rüşvet almış.. Az buz da değil rüşvet.. 1 milyon dolar.. * CHP vakaya el atınca, ortalık karışınca, rüşvet günahı sergilenince, mevzu AKP Merkez Idare Kurulu’na geldi… Şaban Dişli, konseyde AKP Umum Yönetici Yardımcılığı hizmetinden ayrıldığını söyledi… Benim savcım ise sustu… Ergenekon savcısı neden açık seçik bir rüşvet cürmü önünde ağzını açamıyor da suskunlaşıyor… * Gündemde yalnız Dişli vakası mı var?.. Neresinden tutsanız elinizde kalır; AKP yolsuzluk belgelerinin batağında çırpınıyor… İslamcı devlet sistemi diye ortaya çıkanlar Müslümanlığı kullanarak devleti ve ülkeyi kim vurduya getiriyorlar… Yolsuzluk ve soygun gırla… Benim savcım ne yapıyor?.. Tııısss… * Benim savcım olan RTE’nin bir hizmeti var; Dişli’ye diyecek ki: – Dokunulmazlığını kaldıralım, yargılan!.. Evet, ancak bu durumda Şaban Dişli Umum Başkanı’na, mukabele-i bilmisil olarak şunu söylerse ne olacak: – Evvel senin dokunulmazlığını kaldıralım… RTE ne yapacak?.. Akıllıcası benim savcım RTE’nin işi güçlükle… |
PENCERE Türkiye’de Sol Ne Yapmalı?.. 12 Eylül 1998 Son günlerde gazete sahifelerinde çok görülen rakamlardan bir küçük demet: – Yeryuvarlağındaki mal ve hizmet üretiminin yüzde 80’ini yerküre nüfusunun yüzde 20’si tüketiyor. Bu demektir ki geçmişe kalan yüzde 80 nüfus ama üretimin yüzde 20’siyle yetiniyor. – Yerkürenin en güçlü birinci üç bireyinin serveti, en fakir 48 devletin ulusal gelirini aşıyor. – Herkese temel eğitim vermek için yılda 6 milyar dolara, temel besin sağlamak için 13 milyar dolara gerek var. Meğer Avrupa’da parfümlere 12 milyar dolar, Avrupa ve ABD’de kedi köpek mamasına 17 milyar dolar harcanıyor. – Yerkürenin en varlıklı 225 bireyinin yekun serveti 1 trilyon doları aşıyor; bu rakam yerküre nüfusunun yaklaşık yarısını (yüzde 47) oluşturan 2.5 milyar insanın yıllık geliridir. – ABD yerküre nüfusunun yüzde 5’ine sahip; fakat yerküre hammadde kaynaklarının yaklaşık yüzde 40’ını tek başına harcıyor. – Yerkürede üretilen petrolün yüzde 35’ini kullanan otomotiv bölümünün ürettiği 400 milyon dolayındaki arabanın yaklaşık yüzde 80’i kuzey yarımküresinde bulunuyor. Yeni Yerküre Sistemi çıkalı, yeryüzünde iki süratli süreç yaşandı: Kuzey-Güney çelişkisi sertleşti, fakir daha fakir, güçlü daha güçlü oldu. Güçlü memleketlerde de toplumsal çelişki eskisine orantıyla derinleşti. * Nasıl oldu bu?.. “Soğuk Savaş”tan yengiyle çıkan Batı’nın hükümranı ABD, 1991’de “Yeni Yerküre Tertibi”ni dayattı: “Hür piyasa her sorunu çözer.. Devlet piyasaya müdahale etmesin.. KİT’ler kişiselleştirilmeli.. Içtimaî devlete paydos.. Iktisatta planlama olamaz.. Yerküre tek pazara dönüşecek.. Varlığa sınırsız özgürlük…” Evet, emek ne olacak?.. Küreselleşme’yle birlikte YDD (Yeni Yerküre Düzeni) kapsamında dayatılan kurala nazaran “kapital” için ulusal sonlar açık… Emek için örtülü. Yeryüzünde tek harika gücün dayatmasıyla yürürlüğe giren bu modele karşı çıkmak kimin haddineydi?.. Ne var ki tarihî devrana nazaran birkaç dakika bile sayılamayacak bir kısa vadede model iflas etti. Asya’da patlak veren bunalım büyüdü, yerküreyi silkeledi; 21’inci yüzyıla insanlık bir öbür görüş açısıyla giriyor. * Sol, 1990’lı yıllarda, “Harika Güç”ün dayatmasıyla yürürlüğe konan model içinde sıkışmıştı. Ne var ki -kapitalizm değil- lakin Yeni Yerküre Tertibi iflasın eşiğinde… YDD’nin iflası, yerkürenin solunu da sağını da kökünden etkileyecektir. İngiltere’deki tuzu kuru Tony Blair bile dönüşümden hissesini alacak… Ya Türkiye ne olacak?.. * Adaletsizliği sertleştiren, eşitsizliği derinleştiren, halkı fakirleştiren hiçbir sistem ayakta kalamaz; Tarih Baba’nın bize öğrettiği budur. Pekala, Türkiye solu ne devir kendine gelecek?.. Öküze özenen kurbağa üzere Avrupa solunu taklit ederek Müslüman mahallesinde salyangoz ya da körler çarşısında ayna satmakla solculuk yürümüyor. Devletimizde sol, sağın arkasına takılan vagon olmaktan kurtulmalı… |
PENCERE Namussuzluk Nizamının Miladı… 17 Ekim 1998 Evvelden İstanbul’da içme suyunu sakalar satarlardı. Eşeğin iki yanındaki iki tahta kasaya ikişerden dört su tenekesi yerleştiren satıcı, sokaklarda bağırırdı: – Sakaaaaa… Hanelerde su küpü bulunurdu. Saka suyu boşaltmadan evvel küpün ağzındaki tahta kapak kaldırılır, tarafına bir tülbent konurdu. Su tülbentten süzülürdü. Evlatlar bu süreci seyretmekten hoşlanırlardı. Bir gün sakanın küpe su boşaltmasını izliyordum. Büyüklerden biri: – Suyun, dedi, en kıymetli olduğu konum çöldür. Saka: – Beyefendi, diye yanıtladı, desene ki çölde sakalık çok para kazandırır. “Paha” konusunda birinci dersi almıştım. * Kızdığımız şahsa ne deriz: – Sen kaç paralık herifsin be!.. Adamı mali ölçüye vurmak mıdır bu?.. Herkes bilir ki bir milyoner, milyarder, trilyoner de beş para etmeyen bir herif olabilir. İnsanlık bedeli parayla ölçülür mü?.. Sanırım derdimiz bu noktada başlıyor; her şeyi parayla ölçmeye başladık. Meğer “paha” ile “fiyat” arasında birden fazla vakit bir armoni yoktur; fiyat süreksiz bir pahası vurgular; üstelik fiyatı olmayan bedeller de pek çoktur. Namusun kıymeti var… Fiyatı var mı?.. Biliyorum, bu yazıyı okuyanların içinden bazıları artık bıyık altından gülüyorlar; zira toplulukta namusa on paralık bedel vermeyen birçok kişi, piyasada namusunu satışa çıkarmış birçok insana fiyat biçiyor. “Piyasa” her şeyi çözümlüyor… Lakin nasıl?.. Vicdanla cüzdan arasında sandviçteki peynir üzere sıkışan kişi kaşarlanıyor. O hengam yeme.. Yanında yat. * Bir mühletten beri toplulukta herkesin ağzına sakız olan bir deyiş var: “Yükselen pahalar.” Meğer neler yükseliyor?.. Namussuzluk.. Rüşvetçilik.. Mafyacılık.. Çetecilik.. İşin berbatı bütün bunlar “zaviye dönücülük”le başlayıp uzunluk attı. Namussuzluk alçaklık değil mi?.. Evet.. Evet, alçaklık nasıl yükseliyor?.. Devletin en yüksek koltuklarında en alçak insanlar oturursa, alçaklık yükselir mi?.. * Her “kıymet” parayla ölçülüyor.. Paranın pahası düşüyor.. Türk Lirası’nın pahası düştükçe, elimizde kalan ölçü Amerikan Doları oluyor. Bir devlet düşünün ki ulusal parasını bir yana itmiş, diğer devletin parasıyla alışveriş yapar, fiyat saptar, fiyat biçer.. Ne devir başladı bu?.. İşte bu bedel ölçüsünün muteber olduğu gün, Türkiye’de namusun öldüğü ve zaviye dönmeciliğin doğduğu tarih, alçaklığın yükselen bedellere dönüştüğü milattır. |
PENCERE Asimetrik Savaşın Simetrisi?.. 16 Ekim 2008 Amerika Irak’ı işgal ettiğinden bu yana devletin kuzeyine de el koydu… Kim var o kuzeyde?.. PKK… * Evet, Amerika’nın kuzeyde üslenmiş, yuvalanmış, örgütlenmiş, ayaklarını toprağa, topluluğa ve resmi idareye dayamış PKK ile hali, ahvali, alakaları, teması, haberleşmesi, pazarlığı, istihbaratı ne âlemde?.. Bilen var mı?.. Kim bilecek ki?.. Bu üzere işler saklılık içinde yürütülür… Kuzey Irak’ta Barzani, Bağdat’ta Talabani Amerika’nın avucunun içindedir… Ya PKK?.. ABD’nin PKK idaresiyle münasebetlerini kim biliyor?.. * Amerika Kuzey Irak’ı işgal edeli beri terör örgütü canlandı, palazlandı, Türkiye’ye taarruzlarını adım adım geliştirdi, ağırlaştırdı… Vaktiyle PKK terörü nedeniyle Türkiye Kuzey Irak’ı folluğa çevirmiş, sonuçlarını da derlemişti… Amerika Kuzey Irak’ı işgal edince Türkiye’ye ne dedi: – Dur!.. Artık PKK’yi vurmak için ABD’nin “olur”unu almak gerekiyor… * Hakikaten Türk Hava Kuvvetleri Kuzey Irak’taki PKK amaçlarını vurmak için evvel Amerika’nın “olur”unu aldı, sonra da istihbaratını kullandı… Evet, bu istihbarat gerçek muydu?.. Bilinemez… Bilinen şu ki Türkiye Kuzey Irak’ta PKK gayelerini ne kadar bombalarsa, terör örgütü o kadar güçleniyor… * İstihbarat deyince akla ne gelir?.. Meşhur CIA… Amerika Kuzey Irak’ta istihbaratın kandillisini gerçekleştiriyor; Türkiye’de, Ankara’da, erde, sivilde cirit atıyor… Lakin ortaya bir soru çıkıyor: Amerika PKK’ye de istihbarat mı veriyor?.. Olmaz olmaz demeyin.. Olmaz olmaz.. Amerika Türkiye’de o biçim medyaya da istihbarat sağlıyor… * Türkiye Amerikan bezinden bir çarşafa dolanmış kıvranıyor, çırpınıyor, ne yapacağını bilemiyor… Hem PKK’yi hem AKP iktidarını elinde tutan Amerika ise artık BOP kapsamında bizim askeri gözüne kestirmiş görünüyor… Ordu, sivil iktidara müsait bir İslamcı komuta heyetinin eline geçse kötü mı olur canım?.. İslamcı demokrasi ama bu türlü olur.. * Evet, ABD bizim ere istihbarat veriyor… Ya PKK’ye ne veriyor?… Asimetrik savaşta, koskoca bir orduyla küçücük bir terör örgütünü elinin altında bulunduran Amerika, gayesine yanlışsız adım adım yürüyor… |
Cumhuriyet