Sahr John Yambasu, üç ay boyunca boyunca devam eden Avrupa’ya ulaşmak için yapılan başarısız girişimde diğer göçmenlerin denizde ölmesini izledikten sonra, Akdeniz’i geçmekten vazgeçti ve evden dönmeye karar verdi.

Sierra Leone’den gelen 29. sınıf genç, dönüş yolculuğu Haziran ayında Nijer’e ulaştı ancak Birleşmiş Milletler ülkeleri, ülkelerine geri gönderilmeden önce kalabalık göçmen merkezlerinin boşalmasını beklemek zorunda olduğunu söyledi.
Birkaç hafta sonra askerler Nijer’in cumhurbaşkanını devirdi ve bu da sınırların kapanmasına yol açtı.
Yambasu tuzağa düşmüştü.
Afrika’ya dönmeye çalışan, cesareti kırılmış yaklaşık 7.000 göçmenden biri. BM’nin tahminlerine göre, başkanlık muhafızlarının demokratik olarak seçilen cumhurbaşkanı Mohamad Bazoum’u Temmuz ayı sonunda devirdiği bu yana Nijer’de mahsur kaldı.
Nijer cuntası ekonomik yaptırımlar ve seyahat yaptırımları kapsamında hava sahasını kapattı ve çevredeki ülkelerdeki sınırlama geçişlerini kapatarak insanların bireysel terk artışlarını zorlaştırdı.
Nijer, hem Akdeniz’i Avrupa’ya geçiş noktası olarak Libya’ya ulaşmaya çalışan Afrikalılar hem de Birleşmiş Milletler’in yardımıyla evlerinde dönen Afrikalılar için önemli bir rota.
Yambasu ve onun gibiler ne zaman ayrılabileceklerinden emin değiller.
“Üzgünüm çünkü ait olmadığım bir ülke yürütülür. Kolay değil” dedi Yambasu.

Siyasi sorunlar nedeniyle Haziran ayında Sierra Leone’den görüşlerini ve Almanya’ya başvurmayı umduğunu söyledi. Libya’ya varıncaya kadar yoğunlaştı ve burada yaklaşık 200 göçmenle birlikte bir tekneye bindi.
Tekne günlerce denizde kaldı ve bazı insanların hayatını kaybetmeden önce Libya sahil güvenliği tarafından durdurulup kıyıya geri götürüldü.
Bu ona yetti ve eve doğru yola çıktı. Yardım gruplarının yardımıyla Nijer’e kadar ulaştı ancak daha terapiye gidemedi.

BM ülkeleri, Uluslararası Göç Örgütü tarafından yönetilen merkezlerin daha fazlasını kabul edemeyecek kadar kalabalık olması nedeniyle Yambasu’nun durumundaki yaklaşık 1.800 kişinin Nijer sokaklarında yaşadığını tahmin ediyor. Merkezlerde evlere dönmeye çalışan yaklaşık 5.000 kişi bulunuyor.
BM kurumu bu yıl ayda yaklaşık 1.250 kişinin ülkelerine dönüşmesine yardımcı oluyordu. Ancak sınırlar ve hava alanının açıklığı, ülkenin geri dönüşleri geçici olarak durmayı sürdürmeyi zorladı.
Nijer’deki ajansın geçici misyon şefi vekili Paola Pace, “Bu merkezlerde kalan göçmenler, gönüllü geri dönüş olasılıklarının sınırlı olması ve tesislerin zaten kalabalık olması nedeniyle yüksek stres ve yaşayabileceğinden, bu durum göçmenler için zorluklar üretiliyor” dedi.
Pace, eve dönmek isteyen Afrikalıların geçişinde duraklamanın, normalde Avrupa’ya göç etmeye çalışan bireylere odaklanan tacirler ve kaçakçılar tarafından nüfus sömürülmesini artırabileceğinden endişe ediyor.
Barınaklar, Avrupa’ya gidecek göçmenlerin yerine evlerine dönen insanlara yardım ediyor.

Nijer’in sınırında, Cezayir sınırına yakın Assamakka kasabasında göçmenlere barınak sağlayan ve BM’nin insanların ev sahipliği yapmasına yardımcı olan İtalyan yardım grubu COOPI, sınırlar yakında açılmaması halinde yiyecek ve suyun geleceği konusunda uyardı.
Göçmenler bölgesini terk edemediği gibi, yardım grupları da yiyecek ve tıbbi malzeme getiremiyor.
COOPI’nin Nijer’deki misyonunun başkanı Morena Zucchelli, yalnızca Ağustos ayı sonuna kadar yetecek kadar gıda stokunun bulunduğunu ve fonunun Eylül ayının sonunda tükeneceğini söyledi.
Darbeden önce Nijer, Kuzeydeki Libya ve Cezayir’deki göçmenlerin sınırlarını aşmak için Avrupa Birliği ile birlikte çalışıyordu.
Yeni askeri otoritenin Nijer’e yardımı donduran AB ile ne kadar işbirliği yapacakları belli değil. Avrupa Komisyonu Komisyonu Anitta Hipper, Salı günü gidiş konusunda işbirliğinin askıya alınıp çalınmadığını söyleyemediğini, yalnızca AB’nin “durumu izlediğini ve değerlendirmeye” devam edeceğini söyledi.

Momo Kmulbah da kendisi için Liberya’da eve dönmeye çalışanlardan biri. İnsanların yardım isteyecek hiçbir yeri olmadığını söylüyor.
36 yaşındaki adam, Nijer’in başkenti Niamey’de haziran yerinden bu yana iki kızı ve eşiyle birlikte kaldırımda uyumuyor ve yemek için yalvarıyor.
Kmulbah, “Çocuklarımızın yiyecek ekmeği yok. Sabah geldiğimizde kafam karışıyor” dedi.