Fransa, Suriye ve Libya’da Türkiye yüzünden tutunamadı. Toplumuna entegre edemediği Müslüman nüfusa esin kaynağı olmasını istemediği Suriye’deki radikal İslamcıların tasfiyesini PKK/YPG’ye ihale etmek istedi. Olmadık güzellemeler yaparak örgütü güçlendirmek istedi, Türkiye müsaade vermedi.
Macron, “Tarihsel art bahçe” olarak görülen Libya’da, kendi desteklediği Hafter’e karşı Türkiye takviyesi ile muvaffakiyet sağlayan Trablus hükümetini Paris’e davet etme noktasına geldi.
Daima birilerinin ardına saklanan Yunanistan, AB’den istediği takviyesi alabilseydi, Türkiye’ye yaptırımlar gündeme gelseydi, Almanya AB’nin bu ülkeye verdiği kredileri, bu ülkedeki yatırımlarını riske atabilseydi, tüm bu gelişmelerin akabinde diyalog isteyecekti. Çıkarlar örtüşmediği için Merkel, “yükümlülükleri” anımsatmakla yetindi.
Bir de ABD faktörü var. Macron’un NATO’yu “sıfırla çarpmasını” engellemek için tatbikat yapan Yunan gemilerine kendi gemilerinin de refakat etmesini sağlayarak, çatışma riskinde ortaya girmeyi planlıyor. Zira, Türkiye-Yunanistan çatışması NATO’yu ağır yaralar ve faturanın büyüğü ABD’ye çıkar.
Günün sonunda Yunanistan’a, silah satın almanın dışında pek bir şey kalmayacağı tecrübelerle sabit.
HAYALPEREST ERMENİSTAN
Doğudaki komşumuz Ermenistan’la da yüzyıllık meselelerimiz var. Varla yok ortası bir devlet, fakat özgün bir ulus, özgün bir kültür… Erivan’da kendisinde bir potansiyel olduğunu hisseden herkesin birinci işi dışarı çıkmak… Tarihî Rus siyasetinin bakış açısıyla, Müslüman bölge ile ortasında bir tampon bölge/hava yastığı. Türklere karşı yaklaşımları anlamsızca ve düşmanca. Türkiye’den toprak talep eden bir anayasaya sahipler. O denli bir toplumsal takıntı oluşturulmuş ki şuurlu bir olağanlaşma güç görünüyor. Her an Türklere saldırma psikolojisi ile yaşıyorlar.
Azerbaycan’a saldırdılar. Kafkaslar’da Türkiye’ye karşı şımartılan bir ülke. Bilhassa Karabağ takımının gözü Türk düşmanlığından öbür bir şey görmüyor. Bunlar bilinenler.
Az bilinenleri düşünmeye başlayınca denkleme Gürcistan da giriyor. Rusya’ya karşı ayakta durmaya çalışan Gürcistan, tarihî Javaheti/Ahılkelek problemiyle yüzleşiyor. Sorun yeniden Ermeni nüfus. Türklerin kendilerine saldırdığı argümanıyla karışıklık yaratmak isteniyor. Stalin’in Ahıska Türklerini sürüp, yerlerine Gürcü ve Ermenileri yerleştirmesiyle doğal yapı bozulmuş. Artık yan tesirleri ortaya çıkıyor. Son periyotta Ermeni saldırısı ile gündeme gelen Tovuz bölgesiyle bu bölge, Bakû-Tiflis-Ceyhan Petrol Boru Hattı’nın geçtiği kritik bölge. Azerbaycan’ı dünyaya bağlayan fiber sınırı da Tovuz’dan geçiyor.
Günün sonunda Kafkaslar’daki süreksiz alevlenmeler de doğu komşumuza yaramıyor.
Ankara, Ege ve Kafkaslar’daki gelişmeleri hak ettiği biçimde ciddiye aldı. Hem Batı’da geçmişten gelen, günümüzde ülkemizi oyalayan, gelecekte de uğraştıracak sıkıntılar var olacak. Türkiye, duygusal ve refleksif yaklaşımlar yerine evvelce planlanmış uzun erimli siyasetler geliştirmeli. Bu bir boyutu… İktidar için en tatlı boyutu ise “restleşmelerin” iç siyasette işe yaraması…
Cumhuriyet
