Sözcü gazetesi müellifi Yılmaz Özdil, bugünkü yazısında geçtiğimiz günlerde Cumhurbaşkanı Erdoğan’a manşetinden ettiği küfürle gündeme gelen Atina merkezli Dimokratia gazetesinin en kıymetli müelliflerinden biri olan Yunan istihbaratçı Savas Kalenderidis’i köşesine taşıdı.
Özdil yazısında Kalenderidis ile ilgili olarak, “Yunanistan’dan Kenya’ya uçarken, Kenya’da elçilikte saklanırken, yanında daima Kalenderidis vardı” sözlerine kullandı.
Kalenderidis’in ‘Kardeşim Apo’ isimli bilr kitap yazdığının da altını çizen Özdil, “İzmir’de misyon yaparken tekraren Suriye’ye giden, Bekaa vadisinde Apo’yla görüşen, Yunan bâtın servisiyle PKK’nın kontağını sağlayan kişi, Kalenderidis’ti” sözlerine yer verdi.
Yılmaz Özdil’in Sözcü’deki ‘Sinkaf’ başlıklı yazısı şu formda:
Sıcak bir yaz günüydü.
30’lu yaşlarda, sarışın hoş bir bayan direksiyondaydı, eski yoldan Çeşme’ye gidiyordu.
Arabasının hafif sağa çektiğini hissetti, kenara yanaştı, baktı, lastiği inmişti.
Hay Allah, ne yapacağım artık diye kara kara düşünürken, yanından geçen araba az ilerde durdu, geri geri geldi, şoförü indi.
Genç bir delikanlıydı.
“Yardım edebilir miyim?” diye sordu.
Bayan kırık dökük Türkçesiyle konuştu, “çok keyifli olurum” dedi.
Delikanlı stepneyi çıkarıp, lastiği değiştirirken sohbet ettiler.
Bayan Yunan’dı.
Yunanistan’ın İzmir Başkonsolosluğu’nda çalışıyordu.
Delikanlı ise, pilottu, Türk Hava Kuvvetleri’nde üsteğmendi.
İş bitti, el sıkışıp ayrılırlarken, bayan telefon numarasını verdi, müsait olduğunuzda bir teşekkür kahvesi ısmarlamak isterim dedi.
Yoldaki bu büyük tesadüfle, çok büyük bir balık yakaladığının farkındaydı.
Bir kaç gün sonra Alsancak’ta buluştular.
Kahvelerini yudumlarken yanlarına biri geldi, “a-aa merhaba” dedi, güya oradan geçiyormuş da tesadüfen denk gelmiş üzere davrandı.
Halbuki bu kez, tesadüf mesadüf yoktu.
Savvas Kalenderidis’ti.
Kendisini Yunan Başkonsolosluğu’nun ticaret ataşesi olarak tanıttı.
Anadili üzere, pürüzsüz Türkçe konuşuyordu.
Zira ticaret ataşesi filan kamuflajdı, Yunan bilinmeyen servisinin casusuydu, rütbesi yarbaydı.
Sarışın bayana yılışan salak pilotumuz, çapkınlık yapayım derken oltaya takılmıştı.
Kalenderidis alttan girdi üstten çıktı, paranın ucunu gösterdi, pilotu angaje etti; istenen dokümanları aktarırsa tatlı bir hayat sürebileceğini vaadetti.
Gurursuz pilotumuz kabul etti.
Küçük bi pürüz vardı…
Sanki hakikaten pilot muydu? Sahiden subay mıydı? Ya Yunan istihbaratına sızmak isteyen Türk casusuysa? Ya Çeşme yolundaki tesadüfen temas, tesadüf değilse?
Test etmek gerekiyordu.
Turist ayağıyla bindirdiler bir yata, kıyıları geziyormuş ayağıyla, ismi lazım değil, hava üssü bulunan Yunan adasına götürdüler.
Evvel sorguladılar.
Sonra uçurdular.
12’den vurduklarını anladılar.
Pilottu, subaydı, süzme haindi.
Kullanmaya başladılar.
Kalenderidis’in talimatıyla, Çiğli ana jet üssünde vazifeli istihbarat yüzbaşısıyla yakınlık kurdu.
Yüzbaşı ağız ishaliydi, üsteğmen sohbet ediyormuş üzere sorular soruyor, yüzbaşı hiç şüphelenmiyor, bülbül üzere ötüyordu, uçak sayılarını, intikalleri, hatta harekat planlarını bile anlatıyordu, üsteğmen de bu bilgileri Kalenderidis’e aktarıp, cebini dolduruyordu.
Bilahare, yine Kalenderidis’in amaç talimatıyla, bir deniz astsubayını bağladı. Çok kapalı telsiz frekans kodlarına ulaştı, bunları da sattı.
Şahane casusluk yaptığını, kimsenin ruhunun bile duymadığını, tereyağından kıl çeker üzere para kazandığını düşünüyordu ancak, aslında MİT tarafından ruh üzere takip ediliyordu.
MİT’in nasıl haberi olmuştu?
Üsteğmen evliydi.
Eşini ihmal ediyordu.
Giyimine kuşamına bir öteki kıymet verir olmuştu.
Konuta sık sık geç geliyor, bazen nöbet filan diyerek hiç gelmiyordu.
Eşi şüpheleniyordu.
Evli erkekler iyi bilir, bayanların hissiyatından daha yetenekli bir istihbarat teşkilatı şimdi icat edilmedi dünyada!
Kocasının kredi kartında maaşından daha fazla harcama olduğunu görmüştü. Kendileri geçim düşüncesi çekerken, kocası şakır şakır para harcıyordu.
Takip etti…
Sevgilisi olduğunu, Karşıyaka’da sevgilisine konut tuttuğunu tespit etti.
Ve, aldatılan bayan, hengame çıkarıp boşanmak yerine, memleket ismine çok yararlı bir davranışta bulundu, kocasının kumandanına gitti, tek tek anlattı, “acaba parayı nerden buluyor?” diye sordu.
MİT işte bu sorunun karşılığını bulmak için devreye sokulmuştu.
Bunun üzerine görüldü ki…
Hain subay, Savvas Kalenderidis’le temas halindeydi.
MİT bir taşla iki kuş vurmuştu.
Zira, bu Savvas Kalenderidis denilen puşt, yukarda Allah var, kendi devleti ismine işini çok iyi yapan, ele avuca sığmayan, MİT’in devamlı takibi altında olmasına karşın bir türlü kıstırılamayan casustu.
Anadili üzere Türkçe ve Kürtçe biliyordu.
Anadolu’dan mübadeleyle Yunanistan’a göçmüş bir ailenin çocuğu olduğu iddia ediliyordu.
Karadeniz özel ilgi alanıydı; Trabzon, Rize, Artvin, Giresun, Sinop, devamlı oralara seyahat ederdi.
Türk vatandaşıymış üzere davranır, Savaş Kalender ismini kullanırdı.
Başı karışık gençlerle arkadaşlık kurardı. Karadeniz’den en az 20 genci Yunanistan’a üniversite okumaya götürdüğünü, her ay 500 euro maaş almalarını sağladığını biliyoruz.
Bugün araştırmacı-tarihçi ayağına yatarak Pontus’la alakalı kitap yazanların kimilerinin, bu Kalenderidis’in bağladığı arkadaşlar olduğunu biliyoruz!
Ege’de fevkalâde faaliyet gösteriyordu. Her yaz rutin haber haline gelen orman yangınlarındaki kibriti, elbette o çaktırıyordu.
Bazen tıp rehberlerini, bazen fırıncıları, bazen inşaat çalışanlarını satın alıyordu, tarifesi 500 ila 700 euro ortasındaydı. Göze batmayan sıradan vatandaşları, askeri takiplerde kullanıyordu.
Kırıkkale’de mühimmat fabrikası havaya uçtu, ortalık savaş alanına döndü, üç kişi hayatını kaybetti, bu patlamanın gerisinde Kalenderidis’in olduğundan herkes ismi üzere emindi, lakin, somut evrak bulunamadı, suçüstü yapılamadı, dedim ya, üstün yetenekliydi, yakalanamamıştı.
Dinleme üslerimizin santim santim haritasını çıkardı, deşifre olan bu askeri tesislerimizi mevcut yerinden söküp, taşımamıza sebep oldu.
Çeşme Çiftlikköy’de, tenhada, havuzlu villası vardı.
Avantaya bayılan yılışık gazetecilerimizi, Yunan müziği dinlemeyi entelektüel faaliyet zanneden lavuk akademisyenlerimizi, ticari menfaat peşinde koşan züppe işadamlarımızı, bu havuzlu villasında toplar, eskort Rus kızlarını getirir, sabahlara kadar parti verir, sonra da bu gerizekalıları inek üzere sağardı.
Paravan yayınevi kurdurdu.
Üstte bahsettiğim gerizekalıların parasıyla, birebir gerizekalılara kitaplar yazdırdı, Yunanistan hayranlığını pompalattı.
Turizm şirketi kurdurdu, Yunan adalarına gitmeyi moda haline getirdi.
Hain üsteğmen sorunu, hiç kusur yapmadan çalışan Kalenderidis’in bardağı taşıran damlasıydı… Görüntülendi, belgelendi, itiraflar alındı, üsteğmen, yüzbaşı ve astsubay tutuklandı.
Olağanda dört sene misyon yapması gerekirken, büyük başarısı nedeniyle yedi yıldır İzmir’de bulunan Kalenderidis vaziyeti kavramıştı, deşifre olduğunu anlamıştı.
Birdenbire buhar oldu.
Yunanistan’a kaçtı.
Gel vakit git vakit, Suriye’den kovulan Abdullah Öcalan, döndü dolaştı, Yunanistan’ın kucağında kaldı.
Kenya’daki Yunan Elçiliği’ne saklandı.
Sonrası malum…
Dokuz kişilik grubumuz Kenya’ya uçtu, Öcalan’ı paketledi, memlekete getirdi.
MİT müsteşarı, grubumuzu kucakladı, kutladı, Çankaya Köşkü’ne götürdü.
Cumhurbaşkanımız Demirel’di.
Kahramanlarımızı Atatürk’ün Pembe Köşkü’ndeki tarihi makam odasında karşıladı, artlarına “TC Cumhurbaşkanı S. Demirel – 18.2.1999” yazısı kazınmış, som altından kol saatleri armağan etti.
Ve o tarihi konuşmayı yaptı…
“Sizlerle hatıra fotoğrafı çektiremiyorum. Sizler çok bâtın bir misyonu muvaffakiyetle ifa ettiniz. Kurallar, bundan sonra da kapalılığın korunmasını gerektiriyor. Sizleri bir fotoğraf karesinde buluşturmanın sakıncalı olduğunu düşünüyorum” dedi.
Cumhurbaşkanımız bunları söylerken, tıpkı dakikalarda, bir öbür fotoğraf karesi, dünya ajansları tarafından servis ediliyordu.
Öcalan’a eşlik eden ve Nairobi Havalimanı’nda sap üzere ortada kalan Yunan bilinmeyen servisi albayının fotoğrafıydı.
Savvas Kalenderidis’ti!
İzmir’de vazife yaparken tekraren Suriye’ye giden, Bekaa vadisinde Apo’yla görüşen, Yunan bilinmeyen servisiyle Pkk’nın kontağını sağlayan kişi, Kalenderidis’ti.
Apo ona çok güveniyordu, ortalarında sağlam bir bağ oluşmuştu.
O nedenle, Yunanistan’dan Kenya’ya uçarken, Kenya’da elçilikte saklanırken, yanında daima Kalenderidis vardı.
Sap üzere ortada kaldığı an’ı yıllar sonra şöyle anlatacaktı…
“Kenyalılarla görüştüm, Öcalan’ın Yunan elçiliğinden uzaklaşması için iki saat mühlet tanıdılar, Öcalan’ı istediği yere götürmesi için özel uçak tahsis edeceklerini söylediler. Elçiliğe dönüp durumu Öcalan’a anlattım. Hollanda, Finlandiya yahut Almanya’ya gitmeyi düşündük. Öcalan elçilikten ayrılmak istemiyordu. Yunan elçisi Kostulas mecbur olduğumuzu, Kenyalıların tehdit ettiğini söyleyince, Öcalan mecburen kabul etti. Nairobi havaalanına geldik, Kenyalı vazifeliler konvoyun ortasına girdi, Öcalan’ı yönlendirip özel uçağa bindirdiler. Öcalan’ın yanında olan Dilan, Nujyan, Melisa ve İbrahim başlarına geleni anladıklarında üstüme saldırdılar, ‘liderimiz nerede, ne yaptınız’ diye bağırıyorlardı. 10-15 dakika sonra büyükelçi Kostulas geldi, ‘daha fazla kepaze olmayalım, Atina’ya haber vermem gerek, ne diyeyim, Apo’yu kaybettik mi diyeyim?’ diye sordu. Büyükelçiye Atina’dan gelen buyruk, Öcalan’ın arkadaşlarını havaalanında bırakıp, ortadan kaybolmamız formundaydı, hırsız üzere kaçmamız isteniyordu. Büyükelçinin rezidansına gitmek için taksi ararken, özel uçağın havalandığını gördüm. Saat 21’di. Büyükelçiye uçağı gösterdim, ‘Apo bu uçakta, umarım Ankara’ya götürülmüyordur’ dedim.”
Apo o uçaktaydı.
Memlekete getiriliyordu.
Kenya fiyaskosunda bâtın kimliği dünya çapında açığa çıkan Kalenderidis, emekliye sevkedildi, sivile soyunduruldu.
Gazeteci oldu.
Türkiye aleyhine faaliyetlerine devam etti.
Pontus’u Kurtarma Vakfı kurdu. Karadeniz bölgemizin üzerinde Yunan bayrağının dalgalandığı Pontus haritası bastırdı, bu haritanın Yunan adalarında fiyatsız dağıtılmasını, bilhassa Türk turistlere verilmesini sağladı.
“Kardeşim Apo” diye kitap yazdı.
Burnumuzun tabanındaki Yunan adalarında imza günleri düzenledi.
Murat Karayılan’ın yazdığı “Bir Savaşın Anatomisi” kitabını Yunanca’ya çevirdi, bu kitabın tanıtım merasimini Atina’da Yunan Savunma Bakanlığı Savaş Müzesi’nde yaptırdı.
Hâlâ sık sık, düzmece kimliklerle Yunan adalarından Türkiye’ye geçiyor, nostalji yapıyor.
Kalenderidis’in hikayesini tee altı yıl evvel, 2014’te yazmıştım.
Sayın hükümetimiz o sırada, Pkk açılımı yapıyordu, Pkk’yı şahit TSK’yı sanık yapmışlardı, Kalenderidis’i iki kere madara eden MİT’i Oslo’da Pkk’yla masaya oturtmuşlardı, pırıl pırıl subaylarımızı “casus” diye mahpusa tıkıyorlardı, kozmik oda’yı soydurtuyorlardı.
Birebir vakitte Yunan açılımı yapmışlardı, İzmir’in işgalinden 95 yıl sonra birinci defa bir Yunan başbakanı İzmir’e gelmişti, Yunan başbakanıyla Akp başbakanı kilise ziyareti yapıyordu, İzmir’in işgalinden 95 yıl sonra birinci defa denize haç atma merasimi filan yapılıyordu, Yunanistan resmen Türkiye’ye ilişkin olan 18 adamıza çöküyor, silahlı asker yerleştiriyor, Akp göz yumuyordu.
Bu nedenle, Kalenderidis’in hikayesini yazmamdan hiç hoşlanmamışlardı.
Yandaş medyada koro halinde atak başlamıştı.
“Yunanistan’la aramızı bozmaya çalışıyor” diye yazanlar oldu.
“Yunanistan’la savaş çıkarmak istiyor” diye yazanlar oldu.
“Vatan haini” olduğumu, Akp’yi güç duruma düşürmek için Türk-Yunan dostluğuna ziyan vermeye çalıştığımı yazanlar oldu.
Utanmasalar, Kalenderidis’e özür mektubu yazacaklardı!
Gel vakit git vakit, 2020 yılı oldu.
Doğu Akdeniz’de sular ısındı.
Yunan gazetesi Dimokratia üç gün evvel sinkaflı manşet attı.
Hem de Türkçe sinkaf yaptı.
Cumhurbaşkanı Tayyip Erdoğan’a alenen küfür etti.
Yunanistan’ın Ankara büyükelçisi derhal Dışişleri Bakanlığımıza çağırıldı, bu ahlaksızlık en sert formda protesto edildi.
Yetmedi, asrın başkanımız cürüm duyurusunda bulundu, Ankara Cumhuriyet Başsavcılığı tarafından Dimokratia gazetesinin yetkilileri hakkında “cumhurbaşkanına hakaret”ten soruşturma başlatıldı.
Dimokratia gazetesinin en değerli köşe muharriri kim biliyor musunuz?
Savvas Kalenderidis!
“Alma mazlumun ahını” dedikleri, işte bu türlü bir şey…
Kalenderidis’i yazdım diye bana küfür ettiler.
Kalenderidis döndü dolaştı, Tayyip Erdoğan’a küfür etti!
Cumhuriyet
