Araştırmalar, çikolata yeme dileğinin Batı’ya has olduğunu, Doğu kültürlerinde fazla yaygın olmadığını gösteriyor.
Çoğumuz yaşamışızdır bu hissi. Dilek duyulan yiyecek çoklukla yüksek kalori içerir. Bu hissin kilo alma yahut yüksek beden kitle indeksi ile ilişkilendirilmesi bundandır.
İnsanın canı bir şey çekiyorsa bedenin muhtaçlık duyduğu bir besine dair sinyal verdiği niyeti epey yaygın. Lakin bunun doğruluk derecesi nedir?
Yapılan araştırmalar, bu hissin birçok nedeni olabileceğini ve birçoklarının ruhsal olduğunu ortaya koyuyor.
1900’lerin başlarında Rus bilim adamı İvan Pavlov, köpeklerin yemek vakti ile ilgili belirli uyarıcılara reaksiyon olarak yemek beklediğini ortaya koymuştu. Pavlov deneylerinde köpeklere zil sesine reaksiyon olarak salya salgılamayı öğretmişti.
KÜLTÜREL ŞARTLANMA
Pennington Biyomedikal Araştırma Merkezi’nden besin ve metabolizma konusunda araştırma yapan doçent John Apolzan’a nazaran, yiyecek dileği temel olarak bu şartlanma reaksiyonuyla açıklanabilir.
“Televizyonda sevdiğiniz bir programı izlerken daima mısır patlağı yiyorsanız, o programı izlerken mısır patlağı yeme dileğiniz artacaktır” diyor Apolzan.
Bir şey yeme isteğini tetikleyen şey kendi bedenimizden çok dış etkenlerdir.
Batıda canımızın en çok çektiği şeylerden birinin çikolata olması, bu dileğin kaynağında rastgele bir besin eksikliğinin yatmadığının göstergesi sayılabilir. Çünkü çikolata bu türlü bir besin unsuru bakımından güçlü değildir.
Çikolatanın ortak bir istek objesi olması, bol ölçüde feniletilamin hususu içermesine bağlanıyor. Bu husus beynin, memnunluk hormonu olarak bilinen dopamin ve seretonin kimyasallarını salgılamasını tetikliyor.
Lakin çikolata kadar arzulanmayan süt eserleri üzere yiyeceklerde de bu molekül bol ölçüde bulunuyor.
Çikolata yediğimizde feniletilamin unsurunu parçalayan bir enzim salgılandığı için beyne fazla ölçüde ulaşmıyor.
Bayanlar ortasında çikolata yeme isteği erkeklerden iki kat daha fazla. Araştırmalar, çikolatanın bilhassa adet periyodu öncesi ve sonrasında Batıda en fazla arzulanan yiyecek olduğunu gösteriyor. Kan kaybı demir üzere birtakım mineral eksikliklerine yol açsa da bilim insanları çikolatanın kırmızı et yahut koyu yeşil yapraklı sebzeler kadar demir eksikliğini gidermeyeceğini söylüyor.
Ayrıyeten çikolata yeme dileğinin ortaya çıkmasında hormonlar tesirli olsaydı menopoz sonrasında bu isteğin artması gerekirdi. Lakin menopoz sonrasında çikolata dileğinin azaldığını gösteren küçük çaplı bir araştırmadan kelam ediliyor.
Çikolata isteğinin Batı toplumuna mahsus olması bunun kaynağında kültürel nedenlerin olabileceğini gösteriyor. Bir araştırmada, ABD dışında doğmuş bir bayanın çikolata yeme isteğini daha az hissettiğini ve bu dilek ile adet (periyod) ortasında bir ilişki kurmasının çok daha küçük bir ihtimal olduğunu gösteriyor.
Reklamlar ve toplumsal medyada paylaşılan fotoğraflar yiyecek dileğini tetikleyecek sinyallerle dolu.
HAKLI MÜNASEBET BULMA MUHTAÇLIĞI
Araştırmacılar, bayanların çikolatayı regl ile ilişkilendirmesinin, “tabu” olan yiyecekleri bu devirlerde yemelerinin daha kabul görür olmasına bağlıyor. Batı kültüründe “zayıf” bayan bedeninin ülkü görülmesi, çikolata yeme dileğinin haklı münasebetlere dayandırılması algısı yaratıyor.
Öbür bir araştırmada ise aşikâr bir yiyeceğe duyulan güçlü isteğin o yiyeceği yeme isteği ile o yiyeceğin tüketimini sınırlama isteği ortasındaki çatışmadan kaynaklandığı söz ediliyor. Bilhassa bayanlar bu nedenle o yiyeceği yemekten sakınıyor, bu ise onu yeme dileğini daha da kamçılıyor.
Uzmanlar bunun negatif hislere yol açtığını, kişinin bu yiyecekleri tüketmesi halinde kendilerini makus hissettiğini tabir ediyor. Negatif ruh hali ise daha fazla yemeye yol açıyor.
Araştırmalar çikolata yeme dileğinin Batı’ya has olduğunu, Doğu kültürlerinde fazla yaygın olmadığını gösteriyor.
Ayrıyeten yiyecekler için duyulan arzuyu tabir eden sözler tüm lisanların yalnızca üçte ikisinde mevcut ve bunların birçok yiyeceklerden çok uyuşturucu için kullanılıyor.
Bu sözlerin tam olarak ne söz ettiği konusunda da fikir birliği bulunmuyor. Bu durum kimi farklı his yahut durumların da yiyecek dileği olarak nitelendirilmesine neden olabiliyor.
Bağırsaklarımızdaki mikroplar, kendileri için daha avantajlı bir ortam yaratmak üzere bizi kendi gereksinimlerine uygun beslenmeye yöneltebiliyor.
MİKROPLAR BİZİ NASIL MANİPÜLE EDİYOR?
Bağırsaklarımızda trilyonlarca bakterinin olduğu ve bunların da yeme biçimimizi ve yiyecek isteğimizi etkileyebildiği söz ediliyor.
Arizona Eyalet Üniversitesi’nde psikoloji doçenti olan Athena Aktipis’e nazaran, mikroplar bizi bedenimizin gereksinim duyduğu besinleri değil de kendi muhtaçlıkları olan besinleri tüketmeye yöneltebileceğine dair bulgular olduğu söylüyor.
Bağırsaktaki farklı mikroplar, daha az yahut fazla asitli ortamlar üzere farklı ortamları tercih edebiliyor. Yediğimiz yiyecekler bağırsaklarımızdaki ekosistemi etkiliyor ve bu mikroplar kendileri için daha avantajlı bir ortam yaratmak üzere bizi kendi gereksinimlerine uygun beslenmeye yöneltebiliyor.
Bunu vagus sonu üzerinden bağırsaklardan beyne sinyal göndererek yapıyorlar. Gereksinimleri olan yiyecekleri tükettiğimizde, memnunluk hormonu olarak bilinen dopamin ve serotonin hormonlarının salgılanmasını sağlayarak kendimizi daha keyifli hissetmemize, böylelikle bu yiyecekleri daha fazla tüketmemize neden olabiliyorlar.
Bu şimdi deneylerle gözlemlenmiş olmamakla birlikte, bilim insanları mikropların bu cins davranış biçimleri geliştirdiğini biliyor.
Aktipis, karmaşık karbonhidratlar ve lif bakımından varlıklı yiyecekler içeren sağlıklı bir diyetin bağırsaklardaki mikrop çeşitlerini artırarak sağlıklı bir ortam yarattığını, böylelikle sağlıklı yiyecekleri yeme dileğinin artacağını söylüyor.
Diyetimiz ne kadar sağlıklı ise yiyecek isteğini sağlıklı yiyeceklere yöneltmek o kadar kolay olur.
YİYECEK DILEĞI NASIL GİDERİLİR?
Reklamlar ve toplumsal medyada paylaşılan fotoğraflar yiyecek dileğini tetikleyecek sinyallerle dolu olduğu için bu arzuyu gidermek çok kolay değil.
Bol şeker içeren, sıhhatsiz yiyeceklerle ilgili reklam bombardımanı beyni etkiliyor ve yeme dileğini güçlendiriyor.
Bu tıp uyarıcıları azaltmanın pratik bir yolu olmadığı için araştırmacılar bilişsel stratejiler yoluyla bu sorunu gidermeye çalışıyor.
Birtakım araştırmalar, yiyecek isteğinin neden kaynaklandığını anlamaya ve bunun hakkında yargılayıcı kanılardan kaçınmaya dayalı farkındalık tekniklerinin işe yarayabileceğini gösteriyor.
Yiyecek dileğinden kurtulmanın en faal yolunun, bu yiyeceklerin diyetimizden çıkarılması olduğunu gösteren araştırmalar var. Belirli bir müddet bir yiyeceği daha az yediğimizde ona duyduğumuz isteğin da azaldığı görülüyor.
Bunun nedeni, o yiyeceği az yediğimizde onunla ilgili hafızamızın vakitle silikleşmeye başlaması olabilir.
Lakin uzmanlar bu bahiste daha fazla araştırma muhtaçlığına dikkat çekiyor. Şimdilik destek alacağımız gerçek, diyetimiz ne kadar sağlıklı ise yiyecek dileğini sağlıklı yiyeceklere yöneltmenin daha kolay olduğudur.
Cumhuriyet
