Alexandra Wilson BBC’ye yaptığı açıklamada “İşteki varlığımı daima legal göstermek zorunda kalmayı beklemiyordum” diyor.
Fakat İngiliz hukuk sisteminde çalışan 25 yaşındaki bir avukat olarak, tam da bunu yapması gerekiyor. Hem de birtakım günler dört kez.
Sadece etnik kökeni nedeniyle, bir duruşmaya girdiğinde, kimi İngiliz mahkemelerinde gelenek olduğu üzere cübbesi ve peruğu yoksa, sık sık savunduğu zanlılarla karıştırılıyor.
İngiliz hukuk sistemi dünya genelinde meşhur ve Bangladeş’ten Bahamalar’a dek birçok ülkenin hukuk nizamını etkilemiş olabilir, lakin Wilson’ın tecrübeleri hala görülen ırkçılığı gözler önüne seriyor.
Alexandra “Duruşma salonundan çık diye bağırdıkları bile oldu. Hem de birçok kere. Bu durum toplumdaki daha büyük bir sorunun göstergesi” diyor.
Lakin Wilson hem Baro’dan hem de “bu sorunu hiç yaşamamış olan beyaz, bayan iş arkadaşlarından dayanak aldığını” vurguluyor.
Sonunda bu “tamamen kabul edilemez davranıştan” ötürü resmi makamlar da kendisinden özür diledi.
Dört defa durduruldu
Alexandra müvekkilini temsil etmek için son olarak duruşma salonuna girdiğinde, bir toplumsal medya fırtınasının ortasında kalacağından habersizdi.
Günü iyi başlamamıştı; binaya geldiğinde güvenlik vazifelisi “sanık listesinde işaretleyebilmek için” ismini sordu.
Avukat olduğunu söylediğinde, güvenlik vazifelisi özür diledi ve Alexandra yoluna devam etti. Lakin bu sefer bir vatandaş “duruşma salonuna giremeyeceğini, zira yalnızca avukatların girebildiğini” söyledi.
Yeniden de salona girdi ve bu kere bir avukat “dışarı çıkıp, mübaşirin çağırmasını beklemesi gerektiğini” belirtti.
Alexandra bir defa daha savunma avukatı olduğunu anlattı ve salonun ön tarafına gitti.
“İşte o an bir zabıt katibi bağırıp, salondan dışarı çıkmamı ve mübaşire adımı yazdırmamı söyledi. Bu ortada avukatım olup olmadığını da sordu.”
Böylelikle bir günde Alexandra’nın mahkemedeki rolü kısa bir müddet içinde dört kere sorgulanmış oldu.
Alexandra sonunda savcıyla konuşmayı başardığında, dava başlamadan evvel “tamamen yorulmuş, tükenmiş olduğunu” söylüyor.
Lakin karşılaştığı muameleye rağmen, devam etti.
Yaşadıklarının müvekkili üzerinde negatif bir tesiri olmamasına rağmen “Benim üzerimde bir tesiri oldu” diye konuşuyor.
“İyi bir iş çıkartabilmek için, canımın ne kadar sıkıldığını saklamak zorundaydım. Neden işte olduğunuzu legal göstermek zorunda kalmak beğenilen bir his değil.”
İngiltere’de mahkemede siyah olmak
O gün güvenlik vazifelisi dışında kimsenin özür dilemediğini anlatan Alexandra “bu çok can sıkıcıydı” diyor.
Alexandra daha sonra, resmi bir özür aldı.
“Önemli bir birinci adımdı ancak gerçek değişimi görmemiz gerek. Maalesef olanlar, adalet sisteminin bir yansımasıydı. Çok sayıda siyah sanık var ve gereğince siyah avukat yok. Hasebiyle vazifeliler, mahkemede genç bir isyah gördüklerinde avukat olduğunu düşünmüyorlar”
Alexandra ayrıyeten “İngiltere’de sanık olmak da o denli çok iyi bir şey değil. Herkese saygılı davranılmalı” diye de ekliyor.
‘Oxford sana nazaran değil’
Alexandra, İngiltere’de genelde avam ve emekçi sınıfı olması nedeniyle dalga geçilen Essex’te büyüdü.
Küçüklüğünden beri Oxford’da okumak istiyordu.
Fakat okulundaki birtakım vazifeliler, bu seçkin üniversiteye başvurmaktan vazgeçirmeye çalıştılar.
“Birçok öğretmenim bana fazla hırslı olduğumu söylüyordu. Oxford benim gibiler için değildi. Sosyete değildim, o denli çok güçlü bir aileden de gelmiyordum, özel okula gitmedim. Essex aksamım vardı ve beyaz değildim”
Oxford Üniversitesi, geçmişte beyaz olmayan ve özel okula gitmeyen öğrencilere pek yer vermediği için eleştiriliyordu. Alexandra “Dolayısıyla genç kızken kendimden çok kuşku ettim. Öğretmenlerim haklı mı sanki diye düşündüm” diyor.
Pekala ne oldu.
Alexandra, anne ve babasının verdiği takviyeden ötürü çok şanslı olduğunu söylüyor.
“Bani daima en yükseği hedeflemem için teşvik ettiler” diyor.
“Oxford’a kabul edilmek benim için çok değerliydi lakin oraya ilişkin olduğumu hissetmedim. Okumak da zordu lakin entellektüel zorlukları severim. En çok zorlandığım yanı toplumsal boyutu oldu.”
Bazen çok yalnız hissettiğini, tüm salonda kendisi de dahil, iki siyah öğrenci olduğunu belirtiyor.
Lakin “Bu kurumları dönüştürmek istiyorsanız, içine girmelisiniz. Orada olmalıyız, çok farklı kökenlerden gelen beşerler olmalı” diyor.
‘Irkçılığın ne olduğunu anlamıyoruz’
“Bazıları kendilerinin başına gelmediği için, hakikat olamayacağını söylüyor. Bu da sorunun bir kısmını gösteriyor: beşerler başkalarının tecrübelerini dinlemek ve ciddiye almak istemiyor”.
Problemin yalnızca kendi başına gelenler olmadığını vurgulayan Alexandra “Bu toplumsal halin bir göstergesi” diyor.
Alexandra ayrıyeten, çok sayıda siyah ve Güney Asya kökenli avukatın da tıpkı şeyleri yaşadıklarını söyledikleri sayısız yoruma dikkat çekiyor.
Başkalarıysa, problemin ırkçılıktan çok cehalet olduğunu söylüyor.
Alexandra’nın en çok canını sıkan da bu.
“En büyük sorun ırkçılığın ne olduğunu anlamıyor oluşumuz. Beşerler uzun mühlet, ırkçı hakarette bulunursanız ya da ‘siyahlar, şunu yahut bunu yapamaz’ derseniz ırkçı olduğunuzu düşündü. İnsanların eğitilmesi ve anlaması gereken alan sistemik ırkçılık” diyor.
Cumhuriyet