Kölelik tazminatı: Kölelerin torunlarına tazminat ödenmeli mi?

ABD’nin Minneapolis kentinde George Floyd’un polis tarafından gözaltına alınırken öldürülmesinin akabinde başlayan ve birçok memlekete yayılan ‘Siyah Hayatlar Değerlidir’ protestolarında, kölelikle kontaklı tarihi insanların heykellerinin gaye haline gelmesi ve kaldırılmaları talebi ile gayrı bir bahis da tekrar gündeme geldi: Kölelik konusunda geçmişteki haksızlıkların düzeltilmesi ve kölelerin bugünkü kuşaktan ailelerine tazminat ödenmesi.

Protestoların akabinde kimi şirketler ve kuruluşlar köle ticaretiyle geçmişteki irtibatlarından ötürü özür diledi.

Bunlar arasında İngiltere’de Anglikan Kilisesi ile köle sahiplerine köleleri ve onları taşıyan gemiler için sigorta yapan 300 yıllık sigorta şirketi Lloyd’s of London da vardı.

Birleşmiş Milletler de devreye girip İnsan Hakları komitesi aracılığıyla, eski sömürgeci memleketleri, “yüzyıllar boyunca süren şiddet ve ayrımcılıktan dolayı” tazminat ödemeye çağırdı.

Pekala tazminat talebini lisana getiren hareket neye dayanıyor?

Aslında tazminat, evvelce beri aktivistlerin ve çeşitli kuruluşların lisana getirdiği ve Siyah Hayatlar Kıymetlidir hareketinin 2016’da yayımladığı bildirgesinde de taraf alan bir talep.

Köleliğe maruz kalmış bireylerin bugünkü nesillerinin, atalarının çetinle çalıştırılması ve bunun kuşaklar boyunca devam eden tesirleri yüzünden zararlarının tazmin edilmesi gerektiği argümanına dayanıyor.

Getty ImagesABD’nin birinci siyah yöneticisi Barack Obama, tazminat konusunu siyasi olarak sürdürülebilir bulmamıştı

Bu bahiste kampanya yürütenler, 16. ve 19. yüzyıllar arasında Afrika’dan Amerika kıtasına götürülüp satılan 11 milyon erkek, bayan ve evlat köle üzerinde duruyor.

ABD’de tazminat sorununun Kongre’de tartışılması 1865’e kadar gidiyor. Kölelerin bugünkü kuşak temsilcilerinin tek tek lisana getirdiği birkaç tazminat talepi de geçen yıl gündeme gelmişti.

Karayipler’deki 15 memleketten oluşan Karayip Topluluğu (Caricom) da kölelerle ilgili “tazminat ödenmesi konusunda ahlaki, etik ve yasal temeli belirlemek üzere” 2013’te bir yarkurul kurdu.

Haitili muharrir Dimitri Leger, “1804’te Haiti başarılı bir köle isyanının akabinde Fransa’dan bağımsızlığını kazandığında, Napolyon’un erleri yine gelip saldırmasın diye günümüz parasıyla (Fransa’ya) 21 milyar Amerikan doları ödemek zorunda kalmıştı” diyor.

Leger, Haiti’nin bu borcun ödemesini1947’de “büyük bir maliyetle” tamamladığını söylüyor.

“Fransa’nın bunu tazmin etmesini talep etmezsem atalarımın fedakarlığını görmezden gelmiş olurum” diye ekliyor.

* Atlantik Okyanusu’nu sağ geçebilen köleler Kaynak: Slave Voayages

400 yıl boyunca 4 milyonu aşkın Afrikalı kölenin satıldığı Brezilya ise tazminat problemini hükümetin gündemine getirmek üzere Kölelik Hakikat Encümeni oluşturdu.

Afrika devletleri de tazminat talebinde bulunuyor. Bu mevzuda kurulan bir komite, 1999 itibarıyla Avrupalı eski sömürgeci devletlerin kıtaya 777 trilyon dolar tazminat borcu olduğunu tespit etmişti.

OLUMSUZ MİRAS

Kişilerin köle olarak alınıp satılmasının yasaklanması üzerinden 200 yılı aşkın devir geçse de bunun toplumsal ve ekonomik tesirleri devam etti.

ABD’de 1865’te kölelik yasaklandığında, özgür kalan her personel için “16 hektar tarla ve bir katır” vaat edilmişti.

Getty ImagesHaitili müellif Dimitri Leger tazminatı destekliyor

Meğer gerçek hayatta toplulukta yaygın bir ırkçılıkla, resmi olarak da Jim Crow kanunları ismiyle uygulanan ayrımcılıkla karşılaştılar. 1965’e dek siyahların temel hakları eyalet ve lokal maddelerce tanınmadı.

Tazminat talebini lisana getirenler, bu cins ırkçı ve ayrımcı pratiklerin ekonomik eşitsizliklere yol açtığı ve bunların tazmin edilmesi gerektiğini söylüyor.

Örneğin ABD’de beyaz hane halkları siyahlardan ortalama 10 kat daha varlıklı ve konut sahibi olma, yüksek tahsil alma üzere hususlarda da aradaki büyük uçurum göze çarpıyor.

New York Times’daki bir yazısında gazeteci ve aktivist Nikole Hannah-Jones, “Zenginlik kişilerin yalnızca kendi başına yarattığı bir şey değil; kuşaklar boyunca birikiyor” diyor.

Getty Images12 milyonu aşkın Afrikalı erkek, bayan ve evlat 16 ve 19. yüzyıllar arasında Amerika’ya köle olarak götürüldü

Hannah-Jones, birinci Afrikalı kölelerin Amerika kıtasına götürüldüğü tarihi tabir eden ‘1619 Projesi’ isimli çalışması ile Mart ayında ABD’de en ünlü gazetecilik mükafatı olan Pulitzer Armağanı’nı kazandı.

Irklar arası eşitsizlikleri gidermenin tek yolunun tazminattan geçtiğini söylüyor.

“Eğer Amerika’da siyah hayatlar nitekim kıymetli ise bu memleket artık sloganların ve sembollerin ötesine geçip borcunu ödemeli” diyor.

ABD Kongresi’nin en genç bayan üyesi Alexandra Ocasio-Cortez de tazminat konusunu yüksek sesle lisana getirenler arasında.

Getty ImagesABD’de siyah hane halkları beyazlardan 10 kat daha fakir

Faturanın hesaplanması

Bu hususun en fazla tartışılan taraflarından biri de tazminatın nasıl hesapalanacağı ve kimin ödeyeceği ile ilgili.

Şirketlere, kuruluşlara ve evvelden köle sahibi olan ailelere tazminat ödeme daveti yapılsa da asıl talep hükümete yöneltiliyor.

Karayipler Topluluğu Kölelik Hakikat Encümeni yönetici yardımcısı Prof. Verena Shepherd’a nazaran, “Devlet hala kusurlu, zira bireylerin, kurumların ve şirketlerin köleliğe ve sömürgeciliğe iştirakini sağlayan ortamı o yarattı.”

“Kölelerin hür kalmasının akabinde mahrum bırakıldıkları kalkınma paketini oluşturmak için eski sömürgeci devletlerle müzakere içeren bir strateji olmalı” diyor.

Getty ImagesKarayipler Topluluğu Kölelik Hakikat Komitesi lider yardımcısı Prof. Verena Shepherd

Evet köleliğin uzun devirli tesirlerine nasıl fiyat biçilecek, bunun maliyeti nasıl hesaplanacak?

Afrika devletlerinin 1999 tarihli 777 trilyon dolar tazminat talebi üzere yüksek rakamların yanı sıra daha ılımlı varsayımlar de lisana getiriliyor.

Tazminat konusunu çalışan isimler arasında konum alan ve Duke Üniversitesi’nden iktisat profesörü olan William Darity’ye nazaran, köle atalarıyla kontakları tespit edilebilen kabaca 30 milyon siyah var ve bunların her birine 250 bin dolar ödenmesi gerekir.

Gelgelelim bu ılımlı iddia bile yekunda 10 trilyon doları buluyor ve ABD hükümetinin 2020 bütçesinin iki katını aşıyor.

Prof. Darity, hesaplamasını, özgürlüğüne kavuşan kölelere vaat edilen lakin verilmeyen16 hektar (40 acre) tarla ve bir katır vaadine dayandırıyor.

1865’te bunun nakdî karşılığını ve o günden bu yana getiri getirisini pahalılığı da gözeterek hesapladığında kişi başına 250 bin dolar bedeline ulaşıyor.

Getty ImagesPek çok kişi, tazminatın yüzyıllardır süren kölelikten kaynaklı eşitsizliklerin giderilmesinde değerli olacağını düşünüyor

Kimileri ise hesaplamalarında yüzyıllar boyunca karşılığı ödenmemiş köle emeğini dikkate alıyor.

Gelgelelim bu hesaplamalar karmaşık ve tartışmalı hususlar olarak görülüyor.

TAZMİNATIN TEKRAR GÜNDEME GELMESİ

Tazminat talebini lisana getirenler, 25 Mayıs’ta George Floyd’un vefatıyla ABD’de polis şiddeti ve ırksal eşitsizlik sıkıntısının yine gündeme gelmesiyle, taleplerinin daha fazla destek bulmasını ümit ediyor.

Geçen yıl Gallup Enstitütsü tarafından yapılan bir kamuoyu araştırması, bu bahiste desteğin arttığını gösteriyor.

Amerikalıların yüzde 67’si hükümetin bu tazminatı ödemesine karşı çıksa da 2002’de bu rakamın yüzde 81 olduğunu belirtmek gerek.

Siyah nüfus içinde tazminata karşı olanların orantısı yüzde 25.

Müellif Dimitri Leger, “Kölelik finansal bir hataydı, zira zenginlik yaratmak için karşılıksız emek kullanıldı. Ancak bu sorunun para dağıtarak giderileceğinden emin değilim” diyor.

“Köleliği ve köleci geçmişe sahip devletlerdeki ırkçılığı hala haklı gören mentalitenin değişmesi önemli” diyen Leger, “uzun periyotlu olumlu aksiyon programlarına yatırım yapılmasını” öneriyor.

Getty ImagesHaiti 1804’te Fransa’dan bağımsızlığını aldığında 21 milyon dolar tazminat ödemiş ve bu ödemeler 1947’ye dek sürmüştü.

TARİHTEKİ ÖRNEKLER

Tazminat talep edenler, dünyanın farklı kesimlerinde tarihteki vesair örneklere işaret ediyor.

Almanya, Nazi rejiminin Yahudi kurbanlarına 1952’den bu yana 80 milyar doları aşkın tazminat ödedi. Kimi Alman şirketleri (Volkswagen, Siemens) Yahudi soykırımı mağdurlarının ailelerine tazminat ödedi.

ABD ise 1988’de, 2. Dünya Savaşı sırasında hapsedilen Japon kökenli Amerikalılara 82 bin dolar tazminat ödemişti.

ABD ve İngiltere’de birtakım kurumlar kölelik mağdurlarının zararlarının tazmin edilmesini öngören programlar başlattı.

Örneğin ABD’deki Georgetown Üniversitesi, 1838’de sattığı 272 kölenin ailelerine mensup bugünkü kuşak üyeleri için yıllık 400 bin dolarlık bir fon oluşturdu.

İskoçya’daki Glasgow Üniversitesi ise 2019’da 18. ve 19. yüzyıllarda köle sahiplerinin verdiği bağışlara karşılık olarak 25 milyon dolarlık bir tazminat bütçesi oluşturdu.

Lloyd’s sigorta şirketi de İngiltere’de siyahlara ödeme yapma lafı verdi.

Getty ImagesAlmanya 1950’lerden beri Nazi rejiminin Yahudi soykırımı nedeniyle on milyarlarca dolar tazminat ödedi.

İngiltere’nin en büyük bira üreticilerinden ve pub zincirlerinden biri olan Greene King de kurucularının geçmişte yüzlerce köle sahibi olmasından ötürü benzeri bir adım attı.

İngiltere’de köleliği kaldıran 1833 yasasının akabinde hükümet kölelere değil, Greene King üzere köle sahiplerine tazminat ödemişti.

İngiltere bu tazminatlar için yaptığı borçlanmayı daha birkaç yıl evvel bitirebildi.

Fransa da 1848’de köleliği yasakladığında tıpkı formda köle sahiplerine tazminat ödedi.

Brezilya’da da köle sahipleri tazminat almak için hükümete pres yapmıştı. Hükümet buna reaksiyon olarak kölelerle ilgili alım satım süreçlerini gösteren tüm evrakları yaktı.

Köle ticaretinde etkin rolüne karşın Brezilya’da tazminat konusunda bugüne dek atılan tek adım, devlet üniversitelerinde siyah talebeler için muayyen bir kontenjan getiren 2012 yasası oldu.

Getty ImagesGeorgetown Üniversitesi mekteplileri bir seri protesto sonrasında kurumu tazminat programı almaya zorluyor.

BELGELEME ZORLUKLARI

Kölelerin ailelerine tazminat ödenmesi ile ilgili en kıymetli sorun aradan geçen uzun vakit.

Yahudi soykırımı mağdurlarına tazminat ödenmesi üzere öteki örnek hadiselerde bu sorun yaşanmadı. Mağdurların birden fazla hala hayattaydı.

Belfast’taki Queen’s Üniversitesi’nde yasa bilirkişisi Luke Moffett, kimi şirket ve kurluuşların kölelikle ilgili tazminatlarının “gerçek bir kefaret girişimnden ziyade halkla bağlar maksadına hizmet eden bir pratiğe dönüşmesi riskini” lisana getiriyor.

ABD’de birtakım şirketlere karşı açılmış tazminat davalarının başarısız olduğunu söylüyor.

Getty ImagesABD’de tazminat talep eden pankartlar

KARŞI ÇIKANLAR NE DİYOR?

Tazminata karşı çıkanlar ise geçmişte yapılmış yanlışları düzeltmek için bugünkü vergi mükelleflerinin parasını kullanmanın adil olmadığını söylüyor.

Kimileri ise tazminat almak için verilen kavi yasal savaşın, kurumsal ırkçılık ve polis şiddeti üzere daha yakıcı meselelerden dikkatleri uzaklaştırabileceğini belirtiyor.

ÖZÜR DİLENDİ Mİ?

Evet geçmişte köleliğe karışmış memleketler özür diledi mi?

Bu hususta birçok memleket resmi bir özür açıklamasında bulunmadı.

Karayipler Encümeni’nin temel şikayetlerinden biri de bu.

Getty ImagesGeçmişte köle ticaretine karışmış ve köle emeği kullanarak güçlü olmuş birçok memleket bugüne dek hala resmi bir özür açıklaması yapmadı.

Komiteden Verene Shepherd, “Mağdurların iyileşme süreci için Avrupa hükümetlerinden içten ve resmi bir özür gerekiyor. Kimileri bunun mahalline pişmanlıklarını lisana getirdi. Bu tıp açıklamalar, mağdurların ve köle ailelerinin özür dilemeye paha olmadığını gösteriyor” diyor.

ABD ise 2009’da Kongre vasıtasıyla bir özür açıklamasında bulunmuş, lakin bunun develte karşı açılan tazminat davalarını desetklemek manasına gelmediğini vurgulamıştı.

Lakin bu bahiste siyasi atmosferin değişebileceğine dair işaretler de var. Joe Biden da dahil olmak üzere Demokrat Parti’den başkanlık seçimleri için adaylığını açıklayan tüm adaylar, planlarında kölelikle ilgili tazminatlar konusuna da konum verdi.

Avrupa Parlamentosu’nda ise Avrupa Birliği’nin köle ticaretini insanlığa karşı hata olarak kabul etmesini ve 2 Aralık’ın “Avrupa Köle Ticaretinin Yasaklanmasını Anma Günü” olarak ilan etmesiyle ilgili bir karar çıktı.

Özcesi, bu bahisteki tartışmanın yeni bir momentum kazandığı ve kısa vadede sönümlenmeyeceği söylenebilir.

Cumhuriyet