İzmir Tabip Odası’ndan ytapılan yazılı açıklamada, pandemi sürecinde işyeri tabiplerinin yaşadığı külfetlere tahlil getirilmesi istendi. İşyeri doktorlarının sıkıntılarına ait hazırlanana raporda, “Tüm dünyayı tesiri altına alan bir salgın hastalık devrini yaşıyoruz. Salgının denetim altına alınabilmesi için toplumsal hareketliliğin kısıtlanarak enfeksiyon zincirinin kırılması mecburidir. Birçok kesimde üretime tıpkı süratle devam edilmek istenmesi nedeniyle kısıtlamalar cümbüş bölümü, ferdî bakım kesimi, eğitim üzere alanlarda yapılmıştır. Aralıksız çalışmaya devam eden dallarda çalışanların sıhhatini korumak ve salgının yayılmasını engellemek işyeri doktorlarına kalmıştır. Halihazırda özlük hakları, çalışma şartları ve çalışma müddetleri (işçi başına ayrılması öngörülen süre) kendilerinden beklenen vazife ve sorumluluklar karşısında yetersiz olan işyeri doktorları pandemi yükü altında tükenmektedirler.” denildi.
Raporda, pandemi sürecinde iş yeri hekimliği uygulamasında yaşanan düşünceler şu halde özetlendi:
1. Sıhhat Bakanlığının rehberinde işyerlerinde COVID-19 salgınının nasıl yönetileceği ile ilgili mevcut yönergeler işyeri doktorları için kâfi olmamıştır.
2. Sıhhat Bakanlığı’nın temaslı/yakın temaslı tanımlamaları karışıklığa neden olmuştur. Kimlerin karantinaya alınacağı kararında zorlanılmıştır.
3. Tedavi sonrası işe dönen hastaların büsbütün iyileşip iyileşmediği Sıhhat Bakanlığı Rehberi tarafından semptom takibine dayandırılmıştır. İşyerlerinin negatif test sonucu istemesi, kaosa neden olmuştur.
4. İşyeri tabiplerinin 2 günden fazla rapor verememesi takipte zorluğa neden olmuş, çalışanların raporları için esasen işyükü fazla olan sıhhat kurumlarının iş yükünü artırmıştır.
5. Filyasyon çalışması kapsamında yakın temaslı olduğu düşünülen aile bireyleri HSYS sistemine işlenmektedir. Lakin çalışanın yakın temaslı iş arkadaşlarının bildiriminde sorun yaşanmaktadır. İlçe Sıhhat Müdürlükleri işyerlerinin de temas merkezleri olduğunu dikkate almamakta, işyerine filyasyon takımı göndermemektedir. Bu vazifesi kurum hekimliği üstlenmiştir.
6. İşyeri tabibinin HSYS sistemini görememesi nedeniyle çalışanın beyanı temel alınmış, daha sonra da hasta/temaslıdan yapılan tetkikler istenmiştir. Tetkik sonuçları geç çıktığında çalışılmayan günlerin nasıl isimlendirileceği sorun olmuştur.
7. COVİD (+) olan ve tedaviye alınan çalışanların iş kazası kaydı olarak bildirilip bildirilmeyeceği netlik kazanmamış, daha çok yöneticilerin tercihine bırakılmıştır. SGK genelgesi salgında hastalığa yakalanan çalışanların iş kazası geçirmiş olmayacağını karara bağlamıştır.
8. Kronik hastalığı olan kamu çalışanları ile ilgili bir düzenleme bulunmasına karşın çalışma hayatının içinde olan çalışanlar ile ilgili bir düzenleme bulunmamaktadır.
9. Pandeminin yakıcılığı işyeri tabiplerinin tüm vaktini almış, mesleksel ve hukukî olarak yapmakla yükümlü oldukları rutin işler ve periyodik bakımların aksamasına neden olmuştur.
İzmir Tabip Odası’nın teklifleri ise şöyle sıralandı:
Pandemi sürecinin işyerlerindeki idaresi konusundaki belirsizlikler ortadan kaldırılmalı, İşyeri tabiplerinin misyon, yetki ve sorumlulukları konusunda yaşanan meselelere tahlil getirilmelidir.
Çalışanlardan ve işyeri sahiplerinden kaynaklanabilecek bu aksaklıkların düzeltilmesine yönelik uygun şartlar sağlanmalı gerekli yasal düzenlemeler yapılmalıdır.
İşyerlerinde salgının yayılmasını önleyecek halde, hasta ve temaslı personellerin meskende kalmasını desteklenmeli, işyerinde gerekli tedbirlerin süratle alınması sağlanmalı, çalışanların birarada bulunmak zorunda olduğu yerlerin bilimsel kılavuzlara uygun formda düzenlenmesi ile ilgili kararlar alınmalı ve tüm uygulamaları denetleyecek kamu iradesi niteliğinde düzenekler oluşturulmalıdır
İş yeri tabiplerinin HSYS sistemini görmemesi, data ekleyememesi büyük bir eksikliktir. İşyeri tabiplerinin salgın denetimindeki rolü göz önünde bulundurularak bu mevzuda işyeri doktorlarının ilçe sıhhat müdürlükleri ile işbirliğini artıracak düzenlemeler hayata geçirilmelidir.
İş yeri doktorlarının artan iş yükü gözetilerek özlük hakları ve çalışma ortamının, çalışma şartlarının düzenlenmesi ve denetlenmesi ile ilgili olarak kamu iradesi sağlanmalıdır.
Kâfi ve nitelikli şahsî hami ekipman ihtiyacı tertipli ve kesintisiz karşılanmalıdır.
Periyodik muayeneler dahil rutin işlerini, yapamayan işyeri tabiplerinin bu bahisteki sorunlarını ortadan kaldıracak tedbirler alınmalıdır.
İşyeri hekimliğinin uygulamasında birikimi olan başta TTB olmak üzere ilgili yapılarla tüm bu meselelerin tahlilinde işbirliği yapılması, değerli bir adım olacaktır.
Cumhuriyet
