Bakanlar Mustafa Varank ve Bekir Pakdemirli’ye İçişleri Bakanı Süleyman Soylu hakkındaki tezleri sorduktan sonra işten çıkarılan Anadolu Ajansı (AA) muhabiri Musab Turan, DW Türkçe’ye konuştu.
Hakkında “terör örgütüne üye olup olmadığının araştırılması gayesiyle” Cumhuriyet Savcılığına ihbarda da bulunulan Turan, soru sorduğu için pişman olmadığını ve “başına gelebilecek her şeye” hazır olduğunu söyledi.
Turan basın toplantısında bakanlara, “Son günlerde gündemi meşgul eden bahisler var. Burada narko bürokrasi ile ilgili argümanlar ülkemizi milletlerarası arenada zora soktu mu? Hükümetin buna ait bir planı var mı? Ve de 19 yıllık bir toplum hareketi olarak başlayan milletin teveccühünü kazanan AK Parti, ismi şaibelerle anılan Süleyman Soylu’dan daha mı küçük? Buna ait çarşıda, pazarda, metrobüste çocuklar herkes bunu konuşuyor lakin sayın bakanlarımız buna ait tek söz etmiyor. Sayın Pakdemirli bakanımıza sorum da sayın Soylu kabine toplantısında buna ait bir açıklama yaptı mı, savunma yaptı mı? Savunması sizleri tatmin etti mi? Sayın bakanım, üç buçuk yaşında oğlumun yüzüne bakarken bu maskeli balodan ötürü ben utanıyorum. Sizlerin çocuklarınız yok mu?” sorularını yöneltmişti.
AA muhabiri olarak çalışmaya başlamadan evvel AKP Sultanbeyi İlçe Teşkilatı İdare Heyeti üyeliği yaptığını söyleyen Turan, “gidişata dur demek” için bu soruları sorduğunu söyledi.
Turan’ın sorulara verdiği karşılıklardan kimileri şöyle:
Basın toplantısına giderken aklınızda bu soruyu sormak var mıydı?
O mevzunun gündeme getirilmemesinden doğal ki rahatsızlığım vardı. Ben memleketi ve ülkeyi düşünen biriyim. Çocukların geleceğini, Türkiye’de her muhalifin maalesef çeşitli görüşler altına alınarak ötekileştirildiği bir atmosferin olduğunu bilen biriyim. Münasebetiyle bunu sormayı düşündüm. Fakat bakanlar ve grupları sizi haber ajansı ya da gazeteci değil de buyruk eri üzere görebiliyorlar. Bizde işler bu formda maalesef. Bakanın danısmanına sarfiyat işler, idareleri görür, haber taslağını görür üzere işler var. Orada basın toplantısından evvel kulağıma eğilerek “Soru sormuyoruz” diyen Varank’ın danışmanı Rıdvan Tezel’in tavrı da tetikleyici oldu açıkçası.
Lakin bu daha evvel de karşılaştığınız bir tavır olsa gerek. Geçmişte düşünceli periyotlardan geçilirken düzenlenen basın toplantılarında da bu türlü durumlarla karşılaşmadınız mı?
Lakin hiçbiri bu kadar zahmetli bir periyot değildi. Bu kadar herkesin merakla beklediği, karşılık istediği bir devir değildi. Beşerler şuraya çekmeye çalışıyor: “Birileri mi buyruk verdi?” Vallahi billahi bu türlü bir şey yok. Yani birey olarak düşündüm gazeteci olarak mesleğimin namusunu kurtarmak ismine ‘Bu artık sorulmalı’ dedim ve sordum. Evladımın hatrı için sizi temin edebilirim ki kimseden bir buyruk falan almadım. Ben bunu çocuklarımın geleceği için yaptım, gazetecilik vicdanıyla yaptım, meslek onuruyla yaptım. Yalnızca “Bu bir tarafın adamı mı, bir yerden buyruk mi aldı” falan denilince çok yaralandım. Yani bu kadar mı körleştik biz toplum olarak insani ve olması gereken bir şeyi görmeye?
Neden bu soruyu sorarken tıpkı anda bir de cep telefonunuzdan imaj kaydı aldınız?
Haber ajanslarının genel müdürlerine bakanların edeceği bir telefonla bu soruların ve verilen yanıtların ana akım medyada yer bulamayacağını bildiğimden kendi Instagram hesabımda yayınladım ve herkesin merak ettiği soruların karşılıklarını duymalarını sağladım. Peker diye bir adam çıkmış bir sürü sav ortaya atıyor ve inandırıcı formda şeyler söylüyor, kanıtlar veriyor. Buna ait bir beklenti ver kamuoyunda. Beşerler sorulara karşılık duymak istiyor lakin devlet diye bir sey ortada yok. Kimse devlet nezdinden olaya ait bir şey soylemiyor. Münasebetiyle ben de devleti karşımda görünce “Ben bunu sormalıyım” dedim. Ben mesleğimin gereğini yaptım. Gazetecinin misyonu soru sormaktır. Ben de bu soruyu sorduğum için pişman değilim.
Sorunuzu formüle ediş formunuz, kendi yorumlarınızı katmanız eleştirildi. Soru halinden pişman mısınız?
Soruyu sorarken duygusal davrandığımı kabul ediyorum. Keşke olmasaydı lakin oldu. Keşke milyonların beklediği üç soruyu sorarak bitirseydim. Çocuğunun yüzüne bakamama kısmını sormam şık olmadı tahminen de.
Babanızın o günkü basın toplantısından birkaç saat evvel Anadolu Ajansı binasına giderek size ilişkin kimi eşyaları aldığını gösteren güvenlik kamerası manzaraları yayınlandı. Hükümete yakın medya, bunun sizin “provokasyon” öncesi hazırlığınız olduğunu öne sürdü. Babanız neden gitmişti ajansa?
Manzaralarda babamın elindekiler, bana gönderilmiş olan kargo yalnızca. PR ajanslarından gelen armağanlar üzere şeyler. Babamın o gün daha evvelden ajansa gidip kargolarımı almış olması büsbütün tesadüf. O gün babam hazır o tarafa geçerken ‘Ben meskenden çalıştığım için gidemiyorum, sen giderken alabilir misin?’ dedim. Güvenlik vazifelisi de ofisten alıp indirdi, babama verdi. Bu kadar kolay aslında. Benim not defterlerim, kendi özel eşyalarım ajanstaki çekmecemde duruyor. 1,5 yıldır meskenden çalıştığımız için gitmiyoruz da ajansa. Tahminen de benim çekmecelerdeki özel eşyalarımı da boşaltmışlardır. “Bak işte büsbütün terk edilmiş” üzere göstermek için. Birileri bana kötülük yapmak istiyorsa, bunu da yapmış olabilirler diye telaşlarım var.
Sorduğunuz sorunun akabinde kamuoyundaki reaksiyonları nasıl değerlendiriyorsunuz?
Her iki tarafın basını da ne kadar özgür olmadığını gösterdi. İki taraf da birbirini yıpratmanın bir aleti olarak gördüler aslında benim gazetecilik davranışımı. O soruyu sormamı muhalif medya büsbütün AK Parti’yi yıpratmak için kullandı. AK Partili medya da bana bir kulp takarak bu işi bir yere bağlamaya çalıştı. Bu soruyu sorarken başıma pek çok şeyin gelebileceğini biliyordum evet ancak Türk basınının da ne kadar berbat bir hâlde olduğunu bana göstermesi açısından da ibret verici oldu.
Sedat Peker de çektiğiniz görüntüyü toplumsal medyada paylaşarak size takviye verdi. Peker’in verdiği dayanak hakkındaki görüşünüz nedir?
Yani teşekkür ediyorum. Tezlerini inandırıcı buluyorum.
Gülen yapılanmasıyla irtibatlı oldukları için cezaevine giren akrabalarınız olduğuna dair haberler çıktı. Bunlar hakikat mu?
Şu anda cezaevinde yatmakla olan yakınım yok. Kardeşim polis memuruydu. KHK ile misyon ihraç edildi. Bir davadan yargılandı, beraat etti. Sanırım “FETÖ’ye bağlı üyelik var mı” gibisinden bir davaydı. Artık de özel kesimde bir işte çalışarak hayatını idame ettirmeye çalışıyor. Yani mahpusta kardeşim olduğuna dair argümanlar katiyen palavra. Kız kardeşimin kocasının bir evrakı var yalnızca yargıda devam etmekte olan. O da birebir hususta. İki yıl kadar evvel cezaevinden çıktı.
AKP teşkilatında misyon yapmış olan babanız sizin sorunuzu ve soru halinizi tasvip etmediğini açıkladı. Bu mevzudaki niyetinizi alabilir miyim?
Babamın siyasi görüşleri farklı. Bizim öykümüz aslında Erdoğanvari babalarla sorgulamaya çalışan çocukların kıssası. O çok farklı, duygusal davrandı. Babam, Refah Partisi’nden bu yana siyasette olan ve AK Parti Sultanbeyli ilçe teşkilatını kurmuş bir insan.
Siz hiç bir siyasi partide vazife aldınız mı?
Ajans öncesi devirde, AK Parti Sultanbeyi İlçe Teşkilatı İdare Heyeti üyesi olarak vazife yaptım. Sanırım 2010-2012 ortasıydı. Fakat karşıt duruşum nedeniyle içeride çok anlaşamıyorduk birçok bireyle.
Size yöneltilen “partili gazeteci” tenkitlerini nasıl değerlendiriyorsunuz?
İşten çıkarılmanız sizin için sürpriz olmadı sanırım. Pekala, sizin hakkınızda savcılığa yapılan ihbar konusunda bir bilginiz var mı?
Bundan sonra yaşanabileceklere ait bir öngörünüz var mı?
Şu an ailemle İstanbul’dayım. Her birimizin biraz tedirginliği ve tasası var. Yani yalnızca bizi değil, yedi sülalemizi bile içeri alabilirler. Fakat yani aile olarak dayanışma içerisinde kalacağız. Bu onurlu davranışın devamını, onurlu duruşumuzla sürdürmek istiyoruz. Bundan sonra başıma gelebilecek her şeye de razıyım, hazırlıklıyım.
Cumhuriyet
