Vaka, Gemlik ilçesine bağlı Küçük Kumla Mahallesi’nde, geçen yıl Eylül ayında meydana geldi. Yalnız yaşayan Tülin Beygirci işe gitmeyince, mesai arkadaşları kuşkuya kapılıp, polisi aradı. Meskene giden polis takımları, kapıyı kırıp içeriye girdiklerinde bedeninin 50 yerinden bıçaklanmış Beygirci’nin cansız vücudunu buldu. Cinayetin akabinde Vilayet Emniyet Müdürlüğü Cinayet Ofis Amirliği ve Gemlik İlçe Emniyet Müdürlüğü’nce oluşturulan özel grup, güvenlik kamerası kayıtları ile Tülin Beygirci’nin son 3 aya ilişkin telefon görüşmelerini incelemeye aldı. Polis, kamera kayıtlarından, Tülin Beygirci’nin işte olduğu sırada meskene oğlu Berke Karasu’nun girdiğini belirledi. Polis, kuşkuların ağırlaştığı Denizli Pamukkale Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi son sınıf öğrencisi Berke Karasu’yu telefonla arayarak, annesinin vefat ettiğini ve isimli tıp süreçleri için imzasının gerektiğini söyleyerek, Bursa’ya çağırdı. Bursa’ya gelen Karasu, gözaltına alındı. Gemlik Adliyesi’nde annesini öldürdüğü kuşkusuyla tutuklanan Berke Karasu, cezaevine konuldu.
“EN BÜYÜK VİCDAN AZABIM…”
Bursa 14’üncü Ağır Ceza Mahkemesi’nde hakkında ‘yakın akrabayı öldürmek’ cürmünden ağırlaştırılmış müebbet mahpus cezası istemiyle dava açılan Berke Karasu’nun yargılanmasına devam edildi. Sanık duruşmaya Bursa E Tipi Cezaevi’nden Ses ve Imaj Bilişim Sistemi (SEGBİS) ile katılırken, ayrıyeten duruşmada sanık avukatı ile Aile Çalışma Toplumsal Siyasetler Bakanlığı avukatı hazır bulundu. Berke Karasu, hadise gecesini şöyle anlattı:
“Babamla iki yıldır konuşmuyordum. Terk edilmiştim. Arkadaşlık ilgilerim bozuktu. Çok yalnızdım. Buhrana girdim. Denizli’den Gemlik Kumla’ya otobüsle geldim. Bende bulunan anahtarla içeriye girerken, ayakkabımı da aldım. Annem saat 15.00 sıralarında aradı, ben de okulda olduğumu söyledim. Daha sonra yeniden aradığında mesaiye kaldığını söyledi. Zira, annemle sık sık telefonla görüşürdük. Hatta, benim ne yediğimi, nerede olduğumu cep telefonundan daima manzaralı olarak arar takip ederdi. Ayak seslerini duydum. Annem içeriye girince, gerisinden sarılıp ağzını kapattım. Elimdeki bıçakla vurmaya başladım. Bacağına çelme takarak yüz üstü yere düşürdüm. Sırtına oturup, bıçağı sırtına tekraren saplarken, bıçak yamuldu, tekrar düzeltip sapladım. Banyoya girip yarım saat oturup düşündüm ve ağladım. Nedendir bilmiyorum duvara kanla ‘Mahallenin onuru var’ diye yazdım. Hadisede bir şey varmış üzere göstermek istedim. O denli bir şey yoktu. En büyük vicdan azabı annemin ahlakı hakkında iftira attığım için yaşıyorum.”
ÇÖP KAMYONUNA ATTIM
“Eve gelirken annemi öldürme üzere bir planım yoktu” diyen Karasu’ya, duruşma lideri tarafından tutanaklarda da yer alan otobüs biletini diğer isim ve soy isim ile öteki bir TC. numarasına alması soruldu. “Doğrudur” diye cevap veren Karasu, “Evde yaklaşık 10 saat boyunca kendim ile meskenden dönüp gitmek için savaştım. Fakat, bu vakası engelleyemedim. Üzerimdeki kanlı tişörtümü, bere, eldiveni poşete koydum. Gece saat 22.30 sıralarında konuttan çıkarken, çöp kamyonun geçtiğini görünce, paklık vazifelisi elimdeki poşeti çöp zannederek isteyip aldı ve kamyona attı. Denizli’ye döndüm. Polis beni arayınca, tekrar Gemlik’e geldim. Polise her şeyi anlattım” biçiminde konuştu.
Sanık avukatı Enver Dikilitaş, müvekkilinin hareketlerinin olağan olmadığını, bu yüzden akli melekelerinin yerinde olup olmadığı konusunda rapor alınmasını talep etti.
Duruşma heyeti, sanığın akli istikrarının yerinde olup olmadığı istikametinde İstanbul Isimli Tıp Kurumu’ndan rapor alınmasına karar vererek, duruşmayı erteledi.
Cumhuriyet
