Meğer bu maça 90 dakika öncesi ‘kaftan biçen’ çoktu.
Evvel Hatayspor Teknik Yöneticisi Ömer Erdoğan’ın acemice açıklamaları, akabinde Hataylı yöneticinin, “Sergen Hocayı şad etmek üzere bir misyonumuz yok” demeci.
Belirli ki istim üstündeki Beşiktaş’ı ‘gaza’ getirmiş bu demeçler.
Attıkça coştular, coştukça attılar.
Elbette şimdi 2. dakika dolmadan Hataylı Akintola’nın kendi kalesine attığı gol, akabinde birinci 14 dakikadaki 3 golle maçın 4-0’a gelişi, oyuna girer girmez grubunun 5. golünü atan Rıdvan’ın gözyaşları bir şeylerin işaretiydi.
İştahlıydılar, bu iştah sanırım şampiyonluk iştahı.
Maçın genel tahliline gelirsek; sağ kanadı harikulade kullandı Kara Kartal. Rosier-Ghezzal ikilisi adeta felç ettiler Hatayspor defansını.
Atiba-Josef bildiğiniz üzere. Ljajic yaratıcı.
Kabul teknik yöneticileri Ömer Erdoğan Covid ve Hatay’da kaldı. Lakin hiç mi telefon irtibatı yoktu?
Ne bileyim hani bizlerin gördüğünü Ömer Hoca yahut kulübedeki Özhan Pulat Hocanın görmemiş olma ihtimali yok.
Şöyle diyeyim, amatör küme grubu çıksa bu kadar dirençsiz oynamazdı Dolmabahçe’de!
Sayılara bakacak olursak; Beşiktaş 90 etkin pas yapmış, 19 şut atmışy, 11’i kaleyi bulmuş.
Evet oyun istatistikleri farkın algoritmik açılımını yapıyor, lakin futbol sayısal bir oyun değil. Şayet bugün toplar adresini bulduysa, bunda Sergen Yalçın’ın şampiyonluk motivasyonunun hissesi var.
Bu motivasyondan en çok etkilenenlerin Ghezzal, N’Koudu ve Larin olduğunu düşünüyorum. Bilhassa Larin şahsi gol rekorunu kırmış olabilir bugeceki maç. Birbirinden güç goller attı. Ortaya girdi, kenara kaçtı, Aboubakar ve Cenk’i aratmadı.
Artık Beşiktaş’ın önünde 270 dakika var. 1 galibiyet ve 1 beraberlik şampiyonluğa yetiyor.
Yani önümüzdeki hafta Galatasaray’a yenilseler bile güle oynayan şampiyon olabilirler.
Aslında Galatasaray’a yenilmeleri de güç; zira şampiyonluk ritmini bulmuşlar.
Cumhuriyet
