Şevval, bu periyot okula başlasaydı 7. sınıfa; Hazal, 3. sınıfa; Enes lise birinci sınıfa gidecekti. Fakat bu çocuklar koronavirüs nedeniyle mart ayında orta verilen eğitime hiç başlayamadı. Kentte ya da internet ve bilgisayar erişimi olanlar bir nebze de olsa eğitimlerini sürdürürken Kahramanmaraş’ın Elbistan ilçesindeki Yalak köyünde cep telefonları ve internet çekmediği için çocuklar Eğitim Bilişim Ağı’ndan (EBA) bile bihaber yaşıyorlar.
Köyde ilköğretim çağında 6 çocuk var. İnternet erişimi ve cep telefonlarının çekmesi için tekraren başvurmalarına karşın ilgili kurumlardan net bir geri dönüş alamamışlar. Evvel köyü gören bir noktaya en geç ekim ayında baz istasyonu kurulacağı söylenmiş, lakin bugünlerde heyetimin yılbaşını da bulacağı söylentileri var. Olağan hiç kurulmayacağı inancı daha ağır basıyor. Konutlara sabit telefonlardan internet bağlanmak istenmiş, orada da altyapının yetersiz olduğu söylenmiş.
GÖÇEBE AİLELER
Ali, Hasan ve Abdullah bu yıl birinci sınıfa başlamışlar. Onlar ablaları ve ağabeylerinden bir nebze daha şanslılar, en azından haftada bir gün bir iki saat okula gidiyorlar. Taşımalı eğitimle 4 kilometre aralıktaki öbür bir köye giden Ali, Hasan ve Abdullah’ın şimdiden omuzlarındaki yük ise çok fazla. Aileleri göçebe, hayvancılıkla uğraşıyor, yazın Nurhak Dağı eteklerindeki yaylalarda koyun kuzu peşindeler. Kış için döndükleri Yalak köyünde ise yeniden birebir iş devam ediyor.
ÖDEVLER, ÇEKMEYEN TELEFONA BİLDİRİYLE GELİYOR
Birinci sınıfa gidenlerin hangi gün okula gideceğini, ödevlerinin ne olduğunu da öğrenmek tekrar büyük eziyet. Öğretmenler ekseriyetle cep telefonundan velilere ileti atıyor. Ali ve Hasan’ın babası Mikail, her gün cep telefonunun çektiği en yüksek noktaya gidip öğretmenlerden bir ileti gelmiş mi diye bakıyor. Mikail, “Köyü gören bir noktaya evvel ekim ayında baz istasyonu kurulacağını söylediler. Lakin rastgele bir ilerleme yok. Artık kasım ayı ya da yılbaşına kalacağını söyleyenler var. Esasen ocak ayına kalırsa kar yağar ve baz istasyonunun kurulması hayal olur” diyor.
Şevval, mart ayından bu yana eğitimle ilgili tek bir şey görmediklerini vurguluyor. Pekala, EBA’dan eğitim almadınız mı diye sorduğumda, aslında EBA’dan bir haber olduğunu anlıyorum. “Bir kez arkadaşımda görmüştüm” diyor. Pekala, nasıl nerede gördün? Gördüm işte diyor. 3. sınıfa başlayacak kardeşi Hazal da birebir durumda.
KEŞKE OKUL AÇILSA
Hazal, “EBA kim ki ben bilmiyorum. Okuldaki tahtaya benzeyen bir şey mi” diye bana soruyor. Birebir konutta 4 öğrenci var. Enes, bu yıl lise birinci sınıfa başlayacak, lakin okullar tam olarak açılmadığı için o şimdiden çobanlık mesleğini seçmişe benziyor. Tek göz odada 7 nüfus var. Hazal’a bilgisayar var mı konutunuzda diyorum, yok diyor, benim de yok, Enes’in de Şevval’in de Abdullah’ın da yok diyor. Her öğrenciye bir tablet projesi de buradaki çocukları pas geçmiş.
Şevval’in en büyük hayali ise okulların bir an evvel açılması. Lakin bu vesile ile koyun, keçi sağımından ve işlerden kurtulacağını düşünüyor. Çocukların birden fazla bilgisayar, tablet ve akıllı telefon yüzü görmemiş. Bu yıl birinci sınıfa başlayan Ali, Hasan ve Abdullah, bilgisayarın televizyona benzeyip bezemediğini soruyor. İrtibat ve teknoloji çağında çocukların hâlâ eğitime ulaşamaması ve devam edememesi büyük bir utanç.
Cumhuriyet
