Saadet Partisi’nden istifa ettikten sonra bir müddet siyasete bağımsız olarak devam eden Cihangir İslam, CHP’ye geçmesinin akabinde dikkat çeken açıklamalarda bulundu.
Independent Türkçe’den Can Bursalı’ya konuşan Prof. Dr. Cihangir İslam, “Muhafazakarlar en sert iktidarı AK Parti periyodunda deneyim ediyor; HDP Millet İttifakı içinde yer almalı” açıklamasında bulundu.
Lakin üniversitelerdeki misyonu, Barış Akademisyenleri’nin yayınladığı “Bu suça ortak olmayacağız” bildirisine takviye verdiği için sona eren Cihangir İslam, ihraç sürecinde neler yaşadıklarını anlattı.
İşte o röportaj:
-Türkiye sizi sivil toplum kuruluşlarındaki çalışmalarınızla tanıdı. 2018’de ise milletvekili oldunuz. STK’lardaki çalışmalarınızla mı daha etkiliydiniz yoksa TBMM çatısında mı daha tesirli olduğunuzu düşünüyorsunuz?
Uzun yıllardır STK çalışmaları içerisinde yer alıyorum. Milletvekili seçilmeden evvel de önemli bir tıp eğitimi aldım. Yani ortopedide omurga cerrahisi üzere ağır bir eğitimden geçtim. Mesleğimi de hakkıyla yaptım. Fakat bir yandan her vakit siyaset, ideoloji ve toplumsal bahisler gündemimde oldu. O devirde ister istemez siyasete, daha doğrusu sivil toplum çalışmasına girişimiz, periyodun meşakkatleri ile alakalıydı. Üç tane büyük sorun vardı 80’li yılların sonunda ve 90’lı yılların başında. Türkiye’de sistematik azap vardı. Kürt kimliği kendini söz edemiyordu. Başörtüsü sorunu vardı. Ve ben buna okul içinde, hastane içinde daima tanıklık ettim. O devir asistanlık ve genç uzmanlık dönemime rastlar. Yakından yaşıyordum. O devirde İnsan Hakları Derneği işbaşındaydı. Ancak o devrin İHD’si mütedeyyin bölüme biraz mesafeliydi. Yahut dindar bölüme diyelim, ya da muhafazakâr kesite. Mazlum-Der ortaya çıktı, nasıl ortaya çıktı? İşte bu dindar bölümlerin farklı yapılarını, vakıflarını, cemaatlerini örgütleyerek ve onlardan da temsilciler alarak bir insan hakları derneği kurdu. Ben de onun 54 kurucusundan biriyim. Mazlum-Der üyeliği nedeniyle 3 sefer işimden atıldım, Ankara Üniversitesi’ndeydim o vakit. Yeni uzmandım. İşlediğim cürüm rektörün müsaadesi olmadan bir derneğe üye olmaktı. Periyodun mevzuatında maalesef yer alıyordu.
“OHAL KURULU’NDAN HALA YANIT YOK”
-Barış Akademisyenleri bildirisine takviye için yayınlanan ikinci bildiriden sonra KHK ile üniversitedeki misyonunuzdan ihraç edildiniz. Daha evvel de üniversiteden atılmıştınız. Evvelki ihraçlarınız ile son ihracınızı karşılaştırdığınızda ortada bir fark görüyor musunuz?
Kars’ta vazifedeyken Barış Akademisyenleri’ne yönelik gözaltılar başlayınca dayanak için hazırlanan 611 imzalı 2. bildiriyi imzaladım. Aslında okuduğunuzda demokrasiyi, insan haklarını, akademik özgürlüğü hatırlatan son derece liberal, bir paragraflık bir bildiriydi. O bildiriye imza atan 611 kişi içerisinden ben şu ana kadar 3 bireye rastladım ihraç edilen. Bir tanesi de bendim. Vazifeme son verildi. Tabi alışkındım yani. 4. Olunca pek bir sarsıntı geçirmiyorsunuz.
Şahsî olarak o birinci atılmam çok ağırdı. Yani daha genç yaşta hakikaten insanı yıpratan deprese eden bir şey. Bir de teksiniz. KHK’lılarda ise binlerce kişiyiz. Bir yerde toplanalım deyince en azından birkaç yüz kişi bir ortaya gelip bir toplantı yapabiliyorsunuz. Ancak birinci atıldığım periyotta hukuk az çok işlerlikteydi. Yani mahkemeye gidiyordun ve mahkeme seni misyonuma iade ediyordu. Yani bu adamı siz haksız yere atmışsınız, misyona alın diyordu ve bu nitekim kıymetli bir şeydi. Ankara Üniversitesinde elinizde mahkeme kararı ile dönüp tekrar, nerede kalmıştık deyip tekrar misyona başlayabildim. Artık biz mahkemeye gidemiyoruz. Biliyorsunuz en başta o hak alındı aslında elimizden. OHAL süreçleri inceleme kuruluna gideceksin diyor. Bakın OHAL süreçleri inceleme kuruluna müracaatım 13 Eylül 2017’de, daha karşılık yok bana. Bu kadar uzatılacak ne var? Onu da anlamak mümkün değil.
“BİLDİRİ ÇIKIYOR KARŞIMA”
-İhraç münasebetiniz neydi?
Sendika kaydım yok. Dernek kaydım yok. Ben kişisel çalışmayı daha ön planda tutan bir insandım herhalde. Faaliyetlerim tek başıma oluyordu ya da sivil toplum olarak bir ortaya gelen beşerlerle oluyordu. Münasebet bildirilmiyor bize. Bildirilmedi esasen. Ya dönüp bakıp ben ne yaptım da bunlar beni atmış olabilir? Yani tüzel değil de siyasi bir neden arıyorum. Tek bu bildiri çıkıyor karşıma. Ha tabi konuşmalarımız var, özgürlükten yana, hangi yerde olursa olalım biz bu türlü yetiştik. Özgürlükten yana tabir özgürlüğünden yana, haksızlıklara karşı bu konuşmalar tabi üniversite içinde oldu. E bir sürü dolap dönüyordu, yani daha doğrusu beni kıdemli bir öğretim üyesi olarak dikkate alan birçok genç öğretim üyesi gelip, Kars’ta üniversite içindeki sorunlardan bana bahsediyordu. E bana da elbette bunları gündeme getirmek düşüyordu. Sonuçta kıdemli olmanın yalnızca avantajları değil birtakım sorumlulukları da vardır. Ben bu türlü bakarım hayata. Doğal rektörlüğün olumsuz görüşü de tesirli olmuş olabilir burada.
-Rektörün görüşüyle mi atıldınız?
E alışılmış. Onlar onaylamasa bu türlü bir şey ortaya çıkmazdı. Her neyse ben ona yanıp yıkılmıyorum, bu tip davranışlarla ne birinci müsabakam ne de bununla bitecek; bu tip davranışlar devam ediyor ve edecek, maalesef edecek. Ancak rastgele bir korkum yoktu. Sonuçta 686 numaralı KHK ile birlikte 7 Şubat 2017’de işimizden atıldık. Sonrasında kendimizi sivil toplum ve siyasi çalışmaların içinde bulduk. Natürel o ortada referandum gündeme geldi. 16 Nisan 2017 referandumunda faal çalışmalara başladık. Kendi imkanlarımızla önemli çalıştık. Hatta sayın Cumhurbaşkanı da dalga geçiyordu. ‘Bunlar düğün salonlarında toplanıyor, bakın biz bu türlü lüks otellerde, büyük meydanlara toplanıyoruz’ üzere. Fakat iyi bir sonuç alındığı kanaatindeyim. Yani referanduma evet diyen siyasi partilerin ham toplamı yüzde 62-63’ü buluyordu. Kestirimleri yüzde 67’lere 70’lere ulaşıyordu. Hatırlayın o günleri. Yüzde 51 ile kıl hissesi geçirebildiler. Bu çok sağlıklı bir reaksiyon yani. Toplumun sahiden verdiği sağlıklı bir yansıdır.
“15 TEMMUZ’DA SOKAĞA ÇIKANLAR AK PARTİLİLERDEN İBARET DEĞİL”
-2017’deki referandum sürecinde birbirine benzemeyen siyasi gelenekler bir ortada ‘Hayır’ çalışması yaptı. Sizin de içinde olduğunuz birlikteliği ne sağladı?
Mesela 15 Temmuz’da birinci sokağa çıkan kesim epey heterojen bir kısımdır. Yalnızca AK Partililerden oluşmaz. 2015’te 7 Haziran seçimlerinde de HDP’nin TBMM’de temsil ediliyor olmasını isteyenler yalnızca HDP’lilerden oluşmuyordu. Bunlar bir toplumun ortak bir akıl ile geliştirdiği refleksler ve son derece sağlıklı. Yani ülkeyi düze çıkaracak olan yapılanma da bu filizlenmeden doğacaktır. HDP olması değerli değil. Bu Saadet Partisi de olabilirdi, öteki parti de olabilirdi. Ancak bu beşerler temsil edilmeli, yani onlara bir kürsü açmak ve kelam hakkı vermek, kendilerini tabir etmesinin ortamını sağlamak çok kıymetli bir şey bence. Bütün iş buradan başlıyor aslında.
15 Temmuz’da da beşerler şunu dedi; tamam kardeşim ben AK Parti’ye karşım lakin, ben darbeyle gitmelerini istemiyorum. Türkiye darbeler tarihini bilenlerin hareket üslubu böyledir. Yani biz geçmişte merhum Menderes’i seçimle muhalefete oturtabilseydik, bugün demokrasimiz çok farklı bir yerde olurdu. Bu şuurlu hareketle bu şuurlu seçmen kitlesi daha sonra büyüdü. İşte 12-13 puanlık bir yer değiştirmeyi referandumda görüyoruz. Daha sonra Adalet Yürüyüşü’nde kendisini ortaya koydu. Yani Sayın Kılıçdaroğlu’nun Cumhuriyet Halk Partisi’ne getirdiği bu yeni hava, yeni siyaset, kucaklayıcı siyaset, bence kendini oralarda iyice göstermeye başladı. 2 milyon kişi, Maltepe’de toplandı. Rastgele bir siyasi parti 2 milyon kişiyi toplayabilir. Fakat ben ondan bahsetmiyorum. Orada heterojen yapının, 2 milyon kişinin istekli olarak o meydana gelmesi, öbür bir kıymeti bizim karşımıza çıkartıyor. Tekrar bu az evvel bahsettiğim silsilenin bir devamıdır. Zira orada bir parti sloganı kullanılmadı, hak, hukuk, adalet sloganı kullanıldı. Diğer da bir slogan kullanılmadı. Ve daha sonra, işte tam da biz o devirde sivil toplum çalışması içerisindeydik. Ve tabi ki bizim telaşımız, bütün muhalefeti bir ortada tutmak korkusuydu. Hak Adalet Platformu olarak faaliyet gösterdik o periyotta.
“ISRARLA SÖYLÜYORUM, HDP MİLLET İTTİFAKI’NDA YER ALMALI”
-Siyaset, 3 yıldır ittifaklar üzerinden devam ediyor. Sizce CHP’nin içinde bulunduğu Millet İttifakı’nda HDP de yer almalı mı?
Israrla HDP’nin de Millet İttifakı’nın içinde olmasını başından beri savundum, hala daha savunuyorum. Tabi birtakım sorunlar tek taraflı değil, siyasetin içinden baktığınız vakit daha farklı. Sivil toplum bize şunu öğretti; farklı kimliklerle, benzeri siyasetler güdülebilir. Yani bugün siyasete baktığınızda birtakım siyasetçiler -bugün bizi yönetenler de o denli düşünüyor- zannediyor ki ben tek bir kimlik yaratırsam, tek bir kimlik oluşturursam, ülke düze çıkar. Hayır bu türlü değil. Değerli olan şudur: Farklılıklarımıza karşın sizinle biz tıpkı yeri bir hukuk sistemi, bir adil sistem içerisinde paylaşabiliyor muyuz? Birbirimizin gerisini kollayabiliyor muyuz? Birlikte iş yapabilme maharetimiz var mı? Yöneticimizi bu ülkeyi yöneteceğimizi, mevzuatımızı birlikte tayin edebiliyor muyuz?
İstanbul seçimlerinde tesettürlü çarşaflı Saadet Partisi elemanları ile son derece çağdaş giyim içerisindeki CHP üyelerinin birlikte seçim yaptığına birlikte, el ele çalışma yaptığına verilen molada lokmasını ekmeğini, suyunu paylaştığı bir ortama şahit olduk. Türkiye’nin koşulları bu durumu bu noktaya getirdi, iyi ki de bu noktaya getirdi. Bu çok büyük bir kazanım.
“BAZEN ŞERDEN HAYIR ÇIKAR”
-Söylediklerinizden, muhalefetteki birleşmeyi AK Parti’nin sağladığı sonucu çıkar mı?
Evet bazen şerden de hayır çıkar. Yani maruz kaldığımız ortak bir kötülük karşısında, hem iyinin ne olduğunu düşünmeye başlarız, hem de bu iyiyi nasıl pratize edeceğimizin yollarını ararız.
Ben bu halkın bunu becereceğini esasen umuyordum, biliyordum, hissediyordum. Ancak artık artık gün geçtikçe yayılıyor. Şu anda ne oluyor, şu anda oburunu kendisi üzere düşünmeye ve olmaya zorlayanlar aslında son derece gayrı uygar ve hatta yabani duruyorlar ve toplumun kıymetli bir kısmı tarafından da bir manada yadırganıyorlar. Bilhassa CHP’nin Yeterli Parti’nin Saadet Partisi’nin, Demokrat Parti’nin, ısrarla HDP’nin de bu işin içinde olmasını başından beri savundum, hala daha savunuyorum. Gelecek Partisi ve Deva Partisi de bu ittifakın içinde yer almalı. Büyümeye elverişli taraf, bu çoğulcu taraftır. Ve her geçen gün de büyüyor. Aslında şu anda bütün anketler gösteriyor ki, muhalefet büyüyor. Türkiye’de bugün AK Parti MHP, BBP, Vatan Partisi üzere düşünmeyenler çoğunlukta.
“MUHAFAZAKARLAR AK PARTİ PERİYODUNDA EN SERT İKTİDARINI DENEYİM EDİYOR”
-Muhafazakar kitlelere yönelik müşahedeniz nedir? Yaşanan süreçte muhafazakarlar AK Parti’den kopuyor mu yoksa daha çok mu bağlanıyor?
Türkiye’de muhafazakâr kitleler demokrasinin daima ardında olmuştur bugüne kadar lakin tahminen en sert iktidarını AK Parti periyodunda deneyim ediyor muhafazakâr kitleler ki, bu muhafazakâr kitlelerin taşıyabileceği dozda bir siyaset değil. Muhafazakâr kesim özgürlüklerden ve demokrasilerden bırakın rahatsız olmayı, bunlara sahip çıkmış bunların bedelini de ödemiş bir kitledir.
-Sizce AK Parti ‘Neo Kemalist’ mi?
Bu tip isimlendirmelere girmeyeyim fakat işi belirleyen prensiplere bakalım. Otoriterlik ve farklı kimliklere tahammül edememe, insan hakları ve özgürlüklerden yana hal almama demokrasiyi içselleştirememe kelam konusu. Demokrasi yalnızca seçim değil, demokrasiyi bugün saydığımız vakit, evet seçimler olmazsa olmazdır. Ancak hukuk devleti, insan haklarına saygılı bir idare, şeffaflık ve hesap sorulabilirlik. Bunlarsız bir demokrasi düşünülemez. Ben diyorum ki muhafazakar kitlelerin bu saydıklarımla hiçbir çelişkisi olmamıştır. Hayat biçiminde da bu türlü bir şey yoktur. Lakin yalnızca ve yalnızca tarihî birtakım bağlar, gönülsel yaklaşımları, yakınlıklar dolayısı ile şu anda bu iktidarın gerisinde duruyor. Ha tahminen de biz muhalefet olarak şimdi kâfi itimadı tesis edemedik. Bunun da üzerine önemli düşünmek lazım. Otoriterliği sevmiyor bizim halkımız. Yani devletin başındakilerin önemli olmasını istiyor, ancak otoriter olmasını istemiyor. Yani işlere baksınlar, işlerini önemli biçimde yapsınlar, harama el uzatmasınlar, işlerini açık seçik yapsınlar, bunu istiyor. Bunu istemek de her vatandaşın hakkı. Bunu söylemek istiyorum. İsimlere çok fazla takılmaktan yana değilim yani. O etiketlere takılmaktan yana değilim.
“SAADET PARTİSİ’YLE ÖNCELİKLERİMİZ ÖRTÜŞMEDİ”
-Saadet Partisi’nden ayrılıp 1 yıl bağımsız kaldınız ve sonunda CHP’ye katıldınız. Bu süreç nasıl gelişti?
Merhum Erbakan periyodunda Saadet Partisi’nin kurucusu oldum ve Genel Yönetim Konseyi üyeliğine kadar seçildim. Sonrasında da gönülsel bir kopmadan bahsetmiyorum. Lakin çalışma alanı bulamadım. Yani bir kırgınlık falan yaşamadık. İttifaktan bahsetmiyorum, lakin Saadet Partisi’nin, parti olarak ortaya koymaya çalıştığı şeylerle benim öncelik olarak gördüğüm şeyler tam olarak örtüşme içinde olmadı.
“SAADET PARTİSİ ANLAYAMADIĞIM BİÇİMDE İSTANBUL SÖZLEŞMESİ’NE KARŞIYDI”
-Örnekleyebiliyor musunuz?
Mesela bir İstanbul Kontratı sorunu idi. Saadet Partisi İstanbul Sözleşmesi’ne anlayamadığım bir halde karşı idi. Halbuki bayana şiddeti önlemeye çalışan bir mukavele o. Öbür istikametlerden mahzurlu buluyordu. Olabilir. Yani hürmet duyarım. Yani kendi geliştirdikleri bu siyaset içerisinde ben onlara yararlı olamıyordum. Bunu bu türlü söyleyebilirim. Hani nasıl söyleyeyim tahminen bir ekol farklılığı diyebilirsiniz buna. Yani onların gereksinimlerine yanıt verebilecek şeyler yok benim başımda.
Benim anlayabildiğim kadarı ile Sayın Kılıçdaroğlu ve Sayın Karamollaoğlu bir manada beni siyasette görmek istediler. Tahminen de ortak kararları idi. İnanın ayrıntısına çok da girmedim. Evet, Sayın Kılıçdaroğlu ile Adalet Yürüyüşü yaptık. Bir yandan da Sayın Karamollaoğlu ve takımı ile daha evvelden yaptığımız yürüyüşler var. Ben de bütün bu iyi insanların hepsinin bir ortada, olmasını istedim. Bir manada biz Millet İttifakı’nın ön çalışması üzereydik orada. Mesela bir panel yaptık, 4 partinin genel lider yardımcılarını falan topladık birinci sefer panelde. Bu kıymetli bir şeydi. Taksim Hill Otel’deydi toplantı. Biz işin bu tarafında idik. Biz bir manada bu insanların bir ortaya gelmesini istiyorduk.
“15 TEMMUZ’DA DEVLETİ KÖPRÜDEN TOPLADIK”
-15 Temmuz’da sokağa çıktığınızdan bahsettiniz. Darbecilerin cezalandırılması gerektiğinden bahsettiniz. Lakin Kemal Kılıçdaroğlu’nun 15 Temmuz’a yönelik ‘tiyatro’ halinde telaffuzları var. 15 Temmuz’a tiyatro denilmesini yadırgamadınız mı?
Sayın Kılıçdaroğlu’nun 15 Temmuz hakkındaki en kuvvetli yorumu şudur; demişti ki, bizim hayatımızda 2 tane 15 Temmuz var. Birisi Saray’ın 15 Temmuz’u birisi sokağın 15 Temmuz’u. Bunu hatırlayın. Ben onun bu halde değerlendirdiğini biliyorum. Sokakta ne olup bittiğini biz gördük, her şey açıktı zati ortada. Tankın mazotları üstüme yapıştı. Lakin üstte ne olup bittiğini bilmiyoruz, hala bilmiyor kimse. Ortada rapor yok, rapor yayınlanmadı. Ben onu bu minvalde anlayın derim. İşi son derece ciddiye alırız ancak burada gerekli bir şeffaflık yoktur. Yani iktidar şunun hesabını verememiştir. Yani devleti kendi çiftliğinizi yönetir üzere direktörün bedelini ödemiştir bu ülke. Ben TBMM kürsüsünde onu söyledim. İki taraf da yanlıştır. İktidar da yanlıştır, kelam konusu cemaat de yanlıştır. Bu iki yanlışın çatışması, hengamesi yüzünden, ülke uçurumun eşiğine geldi. Ülke köprüden düşüyordu. Köprülerden topladık devleti o gece. Sayın Kılıçdaroğlu’nun kastettiği de budur.
-Sizin CHP’ye katılımınızdan sonra yansılar oldu, istifa edenler oldu. İstifalara yönelik ne diyeceksiniz?
3 kişi istifa etti.
“BAŞÖRTÜLÜ VEKİLLERİN TBMM’YE GİRMESİNE TAKVİYE VERDİKTEN SONRA CHP’YE KULAK KESİLDİM”
-Etkili misyonlarda değillerdi tahminen lakin toplumsal medyada yeniden bir reaksiyon vardı. Siz 90’lı yılların, 2000’li yılların birinci 10 yılının CHP’sine katılır mıydınız?
İstifa edenlerden ikisi aslında herhalde yeni bir oluşumun vilayet lideri olacak. İyi olsun kendilerine. Benim CHP örgütleri ile tanışıklığım 1 ay evvel başlamadı. Benim CHP örgütleri ile tanışıklığım, Adalet Yürüyüşü’de başladı. Sayın Kılıçdaroğlu ile 25 gün gece gündüz bir aradaydık. En azından akşamları vakit zaman bir ortaya geldik, ülke sorunlarını konuştuk. Onun aklından geçenleri dinlemek bana büyük itimat verdi. Sayın Kılıçdaroğlu’nun ve CHP’nin siyasetini genişletme atağı, 30 Ekim 2013’e dayanır. Nedir 30 Ekim 2013? 4 tane başörtülü milletvekilinin TBMM’ye girmesi ve CHP ‘nin bunu desteklemesi.
O günden sonra ben hakikaten CHP’ye kulak kesilen bir insan oldum. Zira bu farklı bir şeydi. Bu iyiye yanlışsız bir evrimleşmeydi. Daha sonra Adalet Yürüyüşü’nde bunları ayrıntılı konuşma fırsatı bulduk. Baktım ki Sayın Kılıçdaroğlu ile demokrasi, insan hakları üzere mevzularda tasalarımız çok farklı değil. Bu ülkede herkes kendi kimliği ile yaşasın. Daha açık söyleyeyim yani Kürt kendi kimliği ile yaşayabilsin. Alevi kendi kimliği ile yaşayabilsin. Yahut rastgele bir kınamaya maruz kalmasın.
-Yani bu süreçte siz CHP’ye değil, CHP mi size yaklaştı?
Estağfurullah. CHP bana yaklaştı sorunu değil bu. Ben Sayın Kılıçdaroğlu idaresinin her geçen gün halkı daha iyi kucaklayabildiğini, şemsiyesini büyütebildiğini gözlemliyorum ki bu iktidara soyunan bir siyasi partinin yapması gerekendir.
“HAYATA MÜSLÜMAN OLARAK BAKAN BİR İNSANIM”
-Mehmet Bekaroğlu’nun, Aytun Çıray’ın CHP’ye katılmasından sonra ‘CHP sağcılaşıyor’ tartışması var. Sizin CHP’ye katılmanızla birlikte bu tartışma tekrar yaşandı…
Ben hayatı sağ sol üzerinden okuyan bir insan değilim. Ben hayatı idealizm, materyalizm üzerinden okuyan bir insan değilim. Sağcı dediğiniz biri çıkıp özgürlük, insan hakları gayreti yapmaz. Bunlar daha kozmik kıymetlerdir. Sağcılık dediğimizde daha lokal bir bakış anlarız. Bir manada mevcudun korunması siyasetini anlarız. Ben hayata bir Müslüman olarak bakan beşerim. Benim kastettiğim Müslümanlık yalnızca dinden ibaret değil. Hayata felsefi olarak nasıl baktığımı da bir manada gösteren bir şey.
Bize İslami kesimde solcu derler. Buradan bakınca bunu diyenler sağda oluyor. Bu niteleme hoşuma gidiyor benim. Zira en azından yapmak istediğiniz şeyi az çok yaptırabiliyormuşuz özgüvenini veriyor. İslami cenahın da solcu demesine bakarak, ben de onlara diyorum ki, siz sağcılaştınız. Yani bu bakış açısını kaybedip sağcılaştınız o yüzden beni solda görüyorsunuz. Yoksa objektif bir halde, sahiden akıl ve kalp ile bunları masaya yatırdığınız vakit, iki tarafın da haklılıklarını ve haksızlıklarını rahatça görüyorsunuz. İşte ben Sayın Kılıçdaroğlu’nun bu sağcılık solculuk çekişmesinden biraz kurtulup siyasette yeni bir sentez ortaya koymaya çalıştığını hissediyorum.
“YOLDA GİDERKEN BÜTÜN MODÜLLERİ DEĞİŞTİ LAKİN AMACINA ULAŞTI; BU GEMİ BİREBİR GEMİ Mİ?”
-CHP’yi siyasi yelpazenin neresinde görüyorsunuz sorumun ikinci kısmıydı…
Evet, şu anda alışılmış ki bir atağa kalkmış bir CHP’den bahsediyoruz. İdeolojiye biraz girerek anlatmak istiyorum… Artık İstanbul’dan sizinle bir gemiye bindik ve New York’a gidiyoruz. Gayemiz belirli, rotamız muhakkak, nereye gideceğimiz aşikâr ve geminin içinde kimlerin olacağı aşikâr. Ve yol boyunca da bu geminin bütün kesimlerini değiştirdik. Yani İstanbul’dan çıkan gemi ve New York’a varan gemiyi düşündüğünüzde, New York’a varan gemi bütün modülleri değişti. Bu gemi birebir gemi midir? Biçime takılıyorsanız birebir gemi değilsiniz. Lakin amaca, istikamete bakıyorsanız bu gemi tıpkı gemidir. Bir yandan gemiyi yüzdürerek salimen maksada ilerlerken başka yandan gereksinim duyulan modülleri yenilemek maharettir; işin hoşluğu buradadır. Artık ben Sayın Kılıçdaroğlu’unun siyasetinin hem duyguya hem akla hitap eden bir siyaset olduğunu ve bu siyasetle CHP’nin önünü açacağını düşünüyorum.
-Peki, ülkede bir iktidar değişimi bekliyor musunuz?
Elbette bekliyoruz.
-Umut etmek değil lakin sorduğum şey, sizin CHP olarak bir planınız programınız, iktidar değişimi halinde takımınız, buna hazırlıklı bir takımınız, var mı?
Elbette var. Bugün CHP ve bütün muhalefeti dikkate aldığınızda bunların hepsi bir formda devlet deneyiminden geçmiş beşerlerle dolu. Yani takım tarafından bir problem yok. Türkiye’de yapılması gereken, çok güç bir şey değil. Türkiye’de evvel normalize etmeniz lazım. Beşerler rastgele bir siyasi parti ilçe liderine vilayet liderine gitmeden kendi hakkını alabilmeliler. Devlet önünde kendi haklarını arayabilmeliler. Türkiye’yi bu türlü bir ortama getirmemiz lazım. Bunun için inanın masraf gerekmiyor. Bütçede milyarlarca dolar harcamanız gerekmiyor. Şu anda siz Türkiye’de buharlaşan paranın önünü kesseniz, yani buharlaşamaya mani olsanız, israfa mani olsanız ve bu elinizdeki parayı korunmasını sağlasanız, yatırıma yönlendirseniz, istihdama yönlendirseniz, Türkiye sahiden çok kısa bir müddette ayağa kalkabilecek bir ülke. Bunu görüyoruz, tekraren da bu tip deneyimlerden geçtik.
Siyasetin alanını tahminen biraz daraltmalıyız, her şey siyasi olmamalı sokakta. Vatandaş da bunu bu türlü görmüyor, görmek istemiyor. Konulmak istenen ekmek büfesi bile tansiyona neden olabiliyor. Bakın iktidarda kalma hırsı aklın önüne geçmiş bir vaziyette. Şöyle oturup rastgele bir insan üzere bu belediye liderleri bunu düşünse inanın buna karşı çıkmazlar. Fakat artık akıl bir kenara konmuş ve yalnızca iktidarda kalmak gayesine kitlenmiş durumdalar. İşte Türkiye’de bu ortamı biraz gevşetmek lazım.
“İTTİFAKIMIZIN KAPISI AK PARTİ’YE DE MHP’YE DE AÇIK”
-HDP’nin içinde olduğu bir formülün Türkiye için daha sağlıklı olduğunu söylüyorsunuz. Parti idaresine de ilettiniz mi bu görüşünüzü?
Öncelikle sorularımı parti ismine değil, kendi adıma yanıtladığımı belirteyim. Bütün partiler içerisinde Yeterli Parti’de de CHP’de de HDP ile aralıklı olanları ve HDP ile daha yakın bağlantıda olmak isteyen kümeler var. Bu belirli. Saadet Partisi’nin içinde de bu türlü olduğunu söyleyebilirim. Lakin ben Türkiye’de çoğulcu bir demokrasinin yerleşmesi için bütün partiler kendi kimliklerini koruyarak, ortak prensipler ölçüsünde birbirine yaklaşmalı. Yani şu anda muhalefetin iki misyonu var. Birincisi devleti yine yerine oturtmak, ikincisi kendi programını uygulamak. İşte bu devleti ve münasebetlerimizi yine sağlıklı bir biçimde yerine oturtacaktır. İttifakımızın kapısı herkese açıktır. Yani MHP’ye de AK Parti’ye de açıktır, onlar da katılabilir. Ancak onlar tek başına ve şeffaf olmayan, otoriter bir biçimde yönetmek istiyorlar.
Cumhuriyet
