Koronavirüs salgınında bir yıl geride kalırken müzik ve sahne işçileri kıymetli meselelerle karşı karşıya kaldı. Pandemi öncesinde ekseriyetle kayıt dışı çalışan müzisyenlerin hayat şartları bu süreçte daha da ağırlaştı. İşsiz kalan sanatkarlar, müzik aletlerini satarak ömürlerini idame ettirmeye çalıştı. Devlet takviyesinin yetersizliği nedeniyle ekonomik meselelerle boğuşan müzisyenler intihara kadar sürüklendi.
Cümbüş yerleri kapanan, geçimlerini, sesleri ve müzik aletleri ile sağlayan sanatkarlar meskenlerine para götürmek için yeni tahlil yolları aramaya koyuldu. Seçtikleri bir alana sandalyelerini açıp müziklerini icra etmeye başlayan müzisyenler, kısa müddet içerisinde etraftaki vatandaşların ilgisi ile karşılaştı. Vatandaşlar müzisyenlere eşlik ederken, kimileri maddi dayanaklarını sunuyor, kimileri da kendini tutamayıp dans ediyor. Yerleri kapalı olduğu için sokaklarda sanat yapmak ve para kazanmak zorunda kalan müzisyenler yaşadıklarını Cumhuriyet’e anlattı.
Enes Kunduracı: Parasını sazıyla, çalgısıyla ve sesi ile kazanan sokak sanatkarları güç günler geçiriyor. Konutuna ekmek götüremediği ve çocuğuna ayakkabı alamadığı için intihar eden arkadaşlarımız oldu. Bizler o duruma düşmemek için çalışıyoruz. Artık yerlerimiz sokaklar oldu. 6 yıldır birinci sefer bu türlü sıkıntı bir yıl geçiriyoruz. Dün 5 saat boyunca gezdim 40 TL kazandım. Düşünün bu para ile nasıl geçinebilirsiniz. Bir ekmeğe muhtaç olan arkadaşlarımız var. Pandemiden en çok mağdur olan müzisyenler oldu.
Musa Koçer: 10 yılı aşkındır kafe ve cümbüş merkezlerinde bağlama ve gitar çalıyordum. Fakat bir yıldır yerlerin kapalı olması belimizi büktü. Devletten gereğince yardım alamayınca mecbur olarak sokakta para kazanma yoluna gittik. Artık bağlamamızı alıp sokakta çalıyoruz. Biraz sıkıntı oluyor ancak mecburuz. Bankaya olan kredi borcumuzu, kirayı, faturalarımızı ödemek zorundayız. Bizim işimiz müzik yapmak. Diğer dalda çalışamayız. Pandeminin bitmesini dilerken, 1000 TL’lik devletin dayanağı devam etmeli.
Cumhuriyet
