Pandemi öncesinde dahi eğitimde büyük problemler olduğunu lisana getiren Kılıçdaroğlu, “İktidar, eğitimin ehemmiyetini kavrayamadı: Biz pandemi öncesinde de Türkiye’nin beş temel sıkıntısına değinmiştik, bunlardan biri eğitimdi. Pandemi olmasa bile eğitim çok önemli bir sorun olarak önde duruyordu. Eğitime gerekli kıymet verilmiyordu. Şu gün bile eğitimin kıymetini iktidarın gereğince kavradığı kanısında değilim. Eğitimin Türkiye’ye sınıf atlatacağını farkında bile değil. Her bakana nazaran eğitim siyaseti değişti. Her bakan, kendine nazaran eğitim siyaseti oluşturdu. Bu siyasetler oluşturulurken paydaşların görüşleri sorulmadı. Hasebiyle karmaşık bir yapı ile karşı karşıya kaldık. Üzerine de pandemi geldi” dedi.
“EĞİTİM ŞURASI EN SON 7 YIL EVVEL TOPLANDI”
“LİYAKAT YOKSA O BAKANLIKTAN HAYIR GELMEZ”
Kılıçdaroğlu, Ulusal Eğitim Bakanlığı’nın yüz yüze eğitimin değerinin farkında olmadığını vurgulayarak şunları söyledi:
“Liyakat yoksa o bakanlıktan hayır gelmez: Maharet kazandıran eğitimlerin yüz yüze olması gerekli. Elinde tornavida olmadan usta olmak mümkün değil. Bugün tıp fakültesi son sınıf ögrencileri, pandemi münasebetiyle bütün hastanelerde misyon yapıyorlar. O yüzden yüz yüze eğitim son derece kıymetli. Ulusal Eğitim Bakanlığı’nın farkında olduğunu sanmıyorum. Şayet liyakat sistemini çökertmişseniz, sadakate dayalı bir bürokrasi oluşturmuşsanız ve üstten gelen talimatları motamot uygulamaya koyuyor ve uygulamanın aksaklıkları üste bildirme yüreklerine sahip değilseniz o bakanlıktan hayır gelmez. Bunun ismi ister ulusal eğitim ister ulusal savunma olsun.”
Kılıçdaroğlu’nun değerlendirmelerinden satır başları şöyle:
Bütçede para yok, katkı vermek için başvurduk: Eğitim konusunda yetişkinler için açılmış okullar var. Buralarda mesleksel eğitim veriliyor. Pandemi sürecinde bunları açabileceğimizi söyledik. Bu hususta Ulusal Eğitim Bakanlığı’na dilekçe ile başvurduk. Ulusal Eğitim Bakanlığı’nın bilgileri, bize verilirse belediyelerle bir arada bu problemleri giderebiliriz.
Bir nesil yok edildi: 4 4 4 ile okullaşma oranlarının düştüğünü de biliyoruz. 4 4 4 sistemi Ulusal Eğitim Bakanlığı’nın içine konulan bir bombaydı. Bir nesil yok edildi ve bir nesil denek olarak kullanıldı. Anayasa Mahkemesi’ne başvurduk ve iptal etmedi.
Fatih Projesi bütçeyi talan etti: Fatih Projesi zati bir rant projesiydi. Bir eğitim öğretim projesi değildir. Muhakkak bireylere harika kaynak transferine yol açan Ulusal Eğitim Bakanlığı bütçesini talan eden bir projeydi.
Bilim Kurulu’nda modüllü bir yapı var: Gelişmiş ülkelerde yüz yüze eğitim yapılıyor. Yüz yüze eğitim yapılabilir mi, neden yapılmıyor? Çocuk dışarıda olmasa bile babası zati çalışıyor. Belediyeye, fabrikaya gidip geliyor. Bu çocuğun direkt doğruya okula başlatmanın potansiyel tehlikesi ne bilmiyorum. Bu hususta Bilim Heyeti keşke masaya yatırıp kamuoyunu tatmin edecek bir açıklama yapabilse. Maalesef orada da modüllü bir yapı var. Her baştan ses çıkıyor, bir sözcüsü yok. Kamuoyuna açıklamaların Bilim Şurası tarafından yapılması lazım. Bilim Heyeti teklifleri doğrultusunda siyasal iktidarın siyaset belirlemesi lazım lakin hiçbiri geçerli değil.
Kayıt dışı öğrenci çok sayıda var ancak öteden beri temel bir sorun olarak gündemimizde duruyor. Mevsimlik çalışanların çocukları var, bu çocukların üzerinde durmak gerekiyor, bu ailelere özel bir takviye verilmesi gerekiyor, özel katkı vermek gerekiyor, çocuğun masraflarını karşılamak gerekiyor. Eğitim siyasetleri içinde bunlar hiç sayılmıyor. Sığınmacı öğrenciler… Bunlara gerekli kıymet ve itina gösterilmiyor. Kendi çocuklarımıza da gösterilmiyor. Ulusal Eğitim Bakanlığı’nın bunların problemlerini çözme üzere bir niyeti de yok aslında. Olabildiği ölçüde yararlanıyorlar. Birtakım dernekler var, çok değerli. AB fonlarından yararlanarak sığınmacı öğrencilerin açıklarını gidermeye çalışıyorlar.
Eğitimin kozmik ölçütleri vardır. Oradan dönüp Türkiye’ye bakmalıyız. Eğitimde yaşanan aksilikler sürerken biz Finlandiya, eğitim ıslahatı yapan en kıymetli ülke. Islahatı yapan bakan yardımcısını Türkiye’ye davet ettik. Bütün eğitim paydaşlarına da mektup yazdık, Ulusal Eğitim Bakanlığı da dahil, Finlandiya’nın nasıl bir ıslahat yaptığını görebilirsiniz diye. Ulusal Eğitim Bakanlığı lütfedip bir bürokratı bile görevlendirilmedi. Şayet bir ülkede 7 yıldır şura toplanmıyorsa bizim makro bakmamız olmuyor.
Milli Eğitim Bakanlığı ve Saray müdahale etmesin derslik meselelerini en geç bir yıl içinde çözeriz. Bu kadar büyük özveride bulunuyoruz onlar kulaklarını tıkıyorlar. ‘Türkiye’nin eğitim meselelerini siz çözün’ deseler, bir yıl içinde var olan meseleleri çözebiliriz. Gelecek açısından bizim İkinci Yüzyıla Davet Beyannamesi’nde eğitimde neler yapılması gerektiğini belirledik. Öğretmene, dersliğe gereksinim var. Pandemi konusunda önemli problemler yaşamayan ilçelere derslik açılabilir lakin bunları yapma bahtı yok. Bakanın Saray’dan gelen talimatları yapmak zorunda. Zira bakanlar konuşmalarına ‘sayın cumhurbaşkanımızın talimatları ile’ lisana kelama başlıyorlar. Talimatla işi yapıyorsanız, aklınızı Saray’a kiraya vermişsiniz manası çıkar.
Saray’ın teklifine şartsız uyuyorlar: Üniversite öğrencilerinin de uzaktan eğitim ne kadar olacak? Tıp ve fen fakülteleri nasıl eğitim alacak? Uygulamalı olan öğrencilerin açılmasında bence sakınca yok lakin karar verecek olan ben değilim. Kararı verecek olan Bilim Şurası. Ne yaptığını kimse bilmiyor. Karar alıyorlar, kararı Sıhhat Bakanlığı’na veriyorlar, Sıhhat Bakanı Saray’a gönderiyor. Saray’dan teklif geliyorsa şartsız uyuyorlar.
Cumhuriyet
