Türkiye’de ikişer devir Beşiktaş ve Fenerbahçe’de bir kere de Bursaspor’da teknik yöneticilik yapan Christoph Daum, hayatını anlattığı kitabında Türkiye’ye geniş yer ayırdı. “Türkiye olmasa, ben olmazdım. Meyyitten bile meyyit olurdum. Türkiye’deki insanların hoş kalbi, orasını bana vatan yaptı” diyen Alman futbol adamı, kendisini adeta bir Türk üzere hissediyor.
Daum 314 sayfalık “Hep sınırda… Yükselişim, düşüşüm… Hayatımın bütün öyküsü” isimli kitabını, antrenörlük hayatı boyunca tuttuğu notları anlatarak yazdırdı. Alman teknik adamın anlatımlarını ise gazeteci Nils Bastek kitaba döktü.
Bundesliga’ya giden yol ve lisanla başlayan kitapta Fenerbahçe devriyle ilgili çarpıcı ayrıntılar da yer aldı.
Bilhassa o periyot kulüp lideri olan Aziz Yıldırım’dan çok etkilendiğini ve kararlı duruşunun büyük iz bıraktığını belirten Daum, birinci Fenerbahçe macerasının nasıl başladığını anlatıyor:
“Her Pazartesi rapor için Aziz Yıldırım’la buluşmak zorundaydım. Ofisi kupalar ve başka ödüllerle, kazanılmış her türlü madalya ile doluydu. O denli ki, yerler bile dolmuştu, dolaplara yer kalmamıştı. Bazen yalnızca bir oyuncuya ya da bir oyuna yaklaşık 1.5 saat boyunca kızardı. Benim için artık rutine binmişti. Türkiye’de teknik yöneticilerin çok derecede baskı altında tutulduğunu ve bahisle ilgili olmayan alanlarda bile öteki ülkelerden farklı olarak eleştirildiğini biliyordum. Türkiye’de teknik yönetici olarak bir yıl çalışmak, öteki bir yerde 7 yıl çalışmaya bedeldir. Bunu göze almayan oraya hiç gitmesin. Çoğunlukla pencereyi açardım.”
“TÜRKİYE OLMAZSA ÖLMÜŞTÜM…”
Akabinde tekrar Almanya ve FC Köln macerasına geçen Daum, ikinci Fenerbahçe periyoduna dek o kısımları anlatıyor. Bu kısmın başı ise çok ilginç… Daum, “Türkiye olmasaydı, ölmüştüm… Meyyitten bile daha meyyit olurdum. Fenerbahçe ile gelen şampiyonluklar, Fener seyircisinin takviyesi, hayatımın mesleğinin bir dönüm noktası, bana tekrar hayat veren bir nokta oldu. Türkiye sayesinde tekrar başarılı bir teknik yönetici olarak görülmeye başladım” diyor…
2009’da Aziz Yıldırım’ın kardeşi Ali Yıldırım tarafından yine Fenerbahçe’ye çağrıldığını belirten Christoph Daum, İstanbul’a geldiğinde Aziz Yıldırım’ın kendisine günlük işlerden çekileceğini anlattığını ve Aykut Kocamın Sportif Yönetici olduğunu söylediğini belirtti.
Daum, “Aykut, Fenerbahçe’de bir efsaneydi. Beni iyi karşıladı. Birinci intibam olumluydu. Sonradan anladım ki, bana karşı hiç de şeffaf değildi. Görünen yüzünün ardında öteki şeyler var, kuşkusu uyandırmaya başladı.”
‘KOCAMAN’IN ÖLDÜREN BAKIŞLARI!’
“Alex de Souza’yı kadroda görünce keyifli oldum. Daha evvel onu istiyordum. 2009’daki bu dönem başlangıcına, Brezilya’daki noter ve resmi işleri nedeniyle biraz geç geleceğini söyledi. Ben de müsaade verdim. Bu sırada Aykut buna onay vermeyeceklerini söyledi. Aziz Yıldırım ise Sportif Yöneticisi’nin bu davranışından mutluydu. Diplomatik tahlil aradım ve Alex’in dönemlik müsaadesinden iki gün kesebileceğimizi belirttim. Aykut para cezasında ısrar etti. Futbolcumun ardında durmalıydım. Çok istiyorlarsa, para cezasını ödeyebileceğimi belirttim. İşte o vakit Aykut’un yüzündeki o dostça gülüş birinci kere kayboldu. Şayet bakışlarla bir insan öldürülebilir olsaydı, o an ben ölmüş olabilirdim. O vakit ikimizin bir ortada olamayacağını anladım. Ben bir beşerle ilgili bir kararın nasıl anında verildiğini, benimle ilgili nasıl bir yargıya varıldığını o an, o tabirle anladım.”
EMRE: AYKUT, SEN OLSAN KAZANIRDIK!
“Zor vakitlerdi. Aykut bana zamk üzere yapışmıştı. Yaptığım her şeye bakıyor, yorumluyordu. Bu durum, birtakım futbolcular onun iyi arkadaşı olduğu için işimizi hiç de daha iyi yapmıyordu. Emre Belözoğlu, Türkiye’de yıldız bir futbolcu. Onunla iyi anlaşıyordum, zira kimi şeyleri yanlışsız değerlendiriyordu ve çok az kızdırıyordu. Sonbaharın sonuna gerçek Aykut’un, diğer oyunlar çevirdiğini fark etmeye başladım. Beşiktaş derbisini 3-0 kaybettik. Akabinde idam cezası geldi. Emre yedek kulübesinde hudut krizi geçiriyordu. Kaybetmenin hududuna bağlamıştım evvel. Fakat bağırıp çağırmayı bırakmadı ve bakışları daima Aykut’u arıyordu. Sonra tercümanım bana, Aykut’a,”Aykut, grubu sen devralmalısın. Seninle kaybetmezdik” dediğini söyledi. Aykut buna yanıt vermedi. Sonraki gün kendisiyle konuşmak istedim, bu türlü bir şey olmadığını söyleyip omzunu silkti.”
Bu türlü bir durumda ve güvensizliğin yeşerdiği yerde artık mantıklı çalışma olamayacağını göründüğünü belirten Daum, “Böyle durumlarda kolay pes eden değilim fakat Aykut’la çok oburdu. Lider da daima onu koruyordu. Ayrılmak istedim fakat eşim bırakmadı. Zehirlenen atmosfere karşın şampiyonluğa yürüyorduk ve son maçımız Trabzonspor’laydı.”
O maçta 1-1’lik beraberlikten sonra topun bir türlü kaleye girmediğini, direklerin Trabzon mahzurunu aşmalarına pürüz olduğunu belirten Daum, bir orta “Yanlışlıkla Beşiktaş’ın Bursa’yı yendiğinin anons edilmesi ile statta sevinç yumağı oluşmasını” anlayamadığını, olanların daha sonra farkına vardığını anlattı. Beşiktaş ile Bursaspor berabere kalınca, Trabzonspor’u yenemeyen Fenerbahçe yeniden şampiyonluktan olmuştu.
“ŞAMPİYON DEĞİLSEN YOKSUN!”
Daum, “O maçta hakem son düdüğü çalınca, benim için de artık son olduğunu anlamıştım. Seyirci de ağır protestolar yapıyordu. Kıl hissesi kaçırmıştık fakat Türkiye’de bir tek şampiyonluk sayılıyor. Türkiye’de ikinci olan, kaybedenlerin 1.’si sayılıyor. Aziz, soyunma odasına gelip bana ‘Sorumlu sensin’ diye bağırdı. Bir bana elini kaldırıp vurmadığı eksikti. Antrenörlük hayatında en berbat şeylerden biri ‘kaybeden’ olmaktır. Türkiye’de bu daha yabanî yaşanıyor, bunu biliyordum. 2005’te de Galatasaray bizi Ribery ile ezip geçmişti. Tüm idare soyunma odasına gelip bir sürü şeyler söyledi. ‘Rezillik’, ‘onur- onur’ üzere sözler kullanıldı. Aslında kaybedince, oynamasan bile her yerin ağrıyor. Kemiklerin, karnın, göğsün, başın. Adeta ruh üzere oluyor insan, yer yarılsa da içine girsem istersin. Zira kaybedenin savunulacak bir yanı olmuyor. Bırakmam için ellerinden geleni yaptılar. Beni müsaadeden bile geri çağırdılar. Mide bulandırıcı oyunlar oynandı. Daha sonra bir yönetici Almanya’ya geldi ve orada alacaklarımın yarısından vazgeçerek ayrıldım.”
Kaynak: Skor
Cumhuriyet
