Gazetemiz müellifi Barış Terkoğlu bugünkü köşesinde, “Mafyatik bir boşanmanın kapalı kalmış öyküsü” başlıklı bir yazı kaleme aldı.
Terkoğlu yazısında, “Bu siyah kıyafetli adamlar nasıl ortaya çıkıyor? Sistem, belde silahla devletin yerine, kelamda devlet ismine, adalet dağıtan bu kudretlileri nasıl üretiyor” sorularını sordu ve dikkat çeken bir olayı anlattı.
“Ben anlatayım, siz bunları Türkiye’de değil, Muz Cumhuriyeti’nde olmuş diye okuyun” diyen Terkoğlu, milyonlarca liralık evliliğin sırrını yazdı
İşte Terkoğlu’nun yazısının ilgili kısmı:
“Karşımda bir belediyenin hesapları duruyor. Hayır, hayır. Yeni değil. Bir evvelki devir belediye lideri akabinde bırakmış.
Bahse neden buradan girdiğimi şöyle anlatayım: Malum lider, dünya görüşü olarak iktidara yakındı fakat muhalif bir partiden seçilmişti. Ancak daha çok “hatırlı siyasetçinin adamı” olmasıyla tanınıyordu. Onun avukatlığını yapıyor, onun peşinden yürüyor, onun evraklarını taşıyordu.
Her diyetin bir bedeli vardır. Elbette belediyenin başına oturduktan sonra borcunu hoş güzel ödedi. Belediye, borç, ihale… Paranın izini takip edin derler ya. İşte o denli bir kıssa bu.
Yalnızca birini söyleyeyim…
Önümdeki klasörde “Araç kiralama ihalesi” yazıyor. Bedeli yıllar öncenin parasıyla ’52 milyon Muz Cumhuriyeti Parası (artı vergi)’ diye ilan edilmiş. Biraz fazla olmuş olabilir mi diyeceksiniz. Olabilir. Lakin bunun daha somut bir cevabı var. İhaleyi alan şirket, paranın 10 milyon lirasını ‘temlik’ ismi altında bir öteki şirkete devretmiş. Yani 52 milyona kaptığı ihalenin 10 milyonunu peşin peşin üçüncü bir factoring şirketine ödemiş. Pekala, ihaleden güya komisyonmuş üzere aktarılan üçüncü şirketin sahibi kim? Bingo. Belediye liderinin ‘adamı’ olduğu siyasetçinin dünürü. Yani oğlunu evlendirdiği gelinin babası.
Sosyetik evliliğin sırrı
Bu tuhaf kıssa bize şunu gösteriyor. Biz kamuoyu önünde onların evliliklerine bakıyoruz. ‘Politikacının oğlu ile işadamının kızı evlendi’ diye magazin basınında fotoğrafları izliyoruz. Ancak, artta büyük bir ticari paydaşlık kuruluyor. Bir dünürün siyasetten, ihalelerden, komiteden topladıkları öbür dünürün holdinginde toplanıyor. ‘Param sende kalsın’ nizamının sigortası ‘evlilik’ oluyor.
Ya sigorta atarsa? Yani masal üzere düğünle evlenen oğlanla kız ‘biz anlaşamıyoruz’ derse?
İşte işler bu noktada karışıyor. Yüzükleri çıkarmak kolay. Tek celsede nikâhı bitirmek bile. Lakin bir deneme yapın, elinizdeki kâğıt parayı ikiye bölün. O kadar kolay mı?
Karşımda oturan kişi ‘hiç kolay olmadı’ diyor. Aslında kız birkaç sefer “ayrılmak istiyorum” demişti. Özel hayatları bizi ilgilendirmez, siyasetçinin oğlunun çeşitli maceraları magazin basınına düşmüştü. Kızın her teşebbüsünde aileler devreye girmiş, ‘evlilik sürsün, iştirak büyüsün’ denmişti. Evlilik her şeye hatta ‘şiddetli kavgalar’a karşın kâğıt üzerinde sürdü. Lakin o da bir yere kadar. Artık siyasetçinin oğlu da devam etmek istemiyordu. Bayanın ‘boşanalım’ teklifine bu sefer “peki” dedi. Mahkemeye gidip, sessiz sedasız ayrıldılar.
‘Sen görürsün’e dönen olay
Fakat işleri ayırmak o kadar kolay mı? Ofisleri bile birebir binadaydı. Biri üstte, biri alttaydı. Evliliğin modülü olduğu iştirakte nikâhın bitişi işleri daha da ağırlaştırdı. Ünlü siyasetçi, bir gün dünürünü, pardon “eski dünürü”nü aradı. Öküz ölmüştü, paydaşlığın da sonu görünüyordu. ‘Şu bizim paraları artık alabilir miyim’ dedi. Tatsız bir konuşmaydı. Konuşmadan sonra biraz aldı da. Lakin aldığı kendi söylediğine nazaran ‘devede kulak’tı. ‘Paramı ver’ ısrarları oyalamaya dönüştü. O denli ya ‘dünür’ artık ‘eski dünür’ olunca nezaket de tatile çıkıyordu.
Sonunda olaya eski periyodun bir öbür kudretli siyasetçisi karıştı. ‘Eski dünürüm paramı vermiyor’ diyen siyasetçiyle tıpkı devir siyaset yapmışlardı. Daha da değerlisi babalarının soyadlarını kullanarak yükselen çocukları da yakın arkadaştı. Yedikleri içtikleri başka gitmiyordu.
Kudretli siyasetçi, gelinin babasını aradı. Eski dünürün alacağını istedi. İşin ilginci, istediği para konuşulan paradan daha fazlaydı. Kamu ihalelerinin kuruluna, yeni komiteler eklenmişti. O telefon konuşması da tatsız oldu. ‘Sana ne oluyor’ diye özetlenebilecek bir biçimde bitti. Olay ‘sen görürsün’e döndü.
Yargının önüne düşen belge
Çok paran olacak da haram bulaşmayacak! Aile mimli bir aileydi. Daha evvel çeşitli seferler alengirli işleri nedeniyle soruşturulmuştu. Ne tesadüf tam da bu devirde bir belgesi yargının önüne düştü. Üstelik işin içinde yeniden marinalar, yatlar, gemiler vardı. ‘Paranın üstüne yattı’ denen dünür, “gerçekte var olmayan ve aktif halde bulunmayan gemi, yat ve gibisi deniz araçlarına yöntemsiz metotlarla akaryakıt almak ve bu akaryakıt üzerinden haksız yarar elde ederek vergi kaçırmak” ile suçlanıyordu. Bir sabah kapısı çalınıp gözaltına alındı. Yalnızca kendisi ve kardeşi değil, gözaltı sayısı 39’du.
Bu tuhaf denk geliş daima başları karıştırdı. Ailelerin operasyon sonrası ‘helalleşmesi’ soruları daha da artırdı. İşin ilginci, operasyon sonrası güya bir güç devreye girmiş, ortalığı sakinleştirmişti. Çünkü, akaryakıt kaçakçılığının evrakının aslı “Suç Örgütü Kurmak, Yönetmek ve Üye Olmak, Nitelikli Dolandırıcılık ve Resmi Dokümanda Sahtecilik” üzere ağır suçlamalardı. Ancak 39 kişinin (kimi isimli kontrolle) 39’u da özgür bırakılmıştı. Süratli başlayan evrakta aylarca pek hareket de olmadı. Bu nedenle gözaltı da bırakılma da politik müdahalelere yoruldu.
Yazıyı yazmadan evvel konuşmaya çalıştığım, fakat değerli aktörlerinin kapı-duvar olduğu Muz Cumhuriyeti’ndeki kıssa özetle bu türlü…”
Cumhuriyet
