Cihan Erdal mektubunda şu tabirleri kullandı:
“Merhabalar,
Kanada’nın Ottawa kentindeki Carleton Üniversitesi Sosyoloji ve Antropoloji Bölümü’nde doktora adayıyım. 2017 yılından bu yana Carleton Üniversitesi’nde öğretim asistanı ve araştırma asistanı olarak çalışmaktayım. Birebir vakitte üniversitemiz bünyesinde kurulan Gençlik Araştırmaları Merkezi’nin [Centre for Urban Youth Research (CUYR)] koordinatörüyüm. Konumum kapsamında farklı ülkelerden (Kanada, ABD, İngiltere, Yeni Zelanda, Kenya, Romanya vd.) gençlik alanında çalışan araştırmacı, akademisyen ve aktivistleri bir ortaya getirerek bilgi ve siyaset üretiyoruz. Farklı ülkelerdeki gençlik, yurttaşlık eğitimleri ve müfredatların içerikleri, toplumsal hareketlerde gençlerin rolü, aktivist gençlerin tecrübeleri ve genç olma halleri üzere çeşitli mevzularda çalışıyorum.
2013-2017 yılları ortasında Mimar Sinan Hoş Sanatlar Üniversitesi Sosyoloji Bölümü’nde, 2017 yılından bu yana ise Kanada’nın başşehri Ottawa’da akademik çalışmalarımı ilmek ilmek işledim. Hala 60 küsur yaşında çiftçilik yaparak geçinen annem ve babamın, bedelli eşimin ve birlikte çalıştığım değerli hocalarımın şartsız takviyeleri sayesinde kıymetli araştırma bursları kazandım. 2017 yılından beri burslu olarak okuduğum ve çalıştığım Carleton Üniversitesi’nde genç bir Türk akademisyen olarak içerisinde yetiştiğim toplumu ve kültürü muvaffakiyetle temsil etmeye uğraş ettim.
Lakin sizler ismimi son devirde yaşadığımız haksızlıkla duymuş olabilirsiniz. Ailemi ziyaret etmek, yeğenimin doğumunu görebilmek ve doktora tez saha çalışmamı sürdürmek üzere geldiğim İstanbul’da 25 Eylül 2020 günü gözaltına alındım. Bundan 7 yıl evvel, 6-8 Ekim 2014 tarihlerinde meydana gelen Kobani protestolarına ait dava kapsamında 5 aydır siyasi rehine olarak Ankara Sincan Cezaevi’nde tutulmaktayım.
Bugün birtakım siyasi hesaplar doğrultusunda, hiçbir sorumluluğumun bulunmadığı bir olay nedeniyle özgürlüğüm keyfi ve hukuksuz biçimde gasp edilmekte. Bu durum, 4 yıldır binbir emekle yürüttüğüm doktora araştırmamı ve bursumu kaybetmem riskini oluşturuyor. Bütünüyle temelsiz ve temelsiz savlarla, siyasi saiklerle yalnız ferdi özgürlüğüm, eğitim ve çalışma hakkım değil, üniversal hukuk norm ve kıymetleri de gasp edilmekte. Avrupa İnsan Hakları Mahkemesi Büyük Daire’nin 22 Aralık 2020 tarihli Selahattin Demirtaş kararı çok kesin olarak işaret etmektedir ki, objektif bir gözlemciyi ikna edebilecek, tutukluluğumuzu haklı gösterebilecek tek bir somut kanıt kelam konusu değildir. Her ne kadar yeni bir evrak olarak sunulmaya çalışılsa da, AİHM Büyük Daire’nin sayın Demirtaş kararı, yeni bir müracaata gerek olmaksızın, haksız ve keyfi tutukluluğumuzun derhal sonlandırılmasını gerektiren bir karardır.
Katılmadığım bir toplantı, paylaşmadığım bir davet nedeniyle yargılanmamın tuhaflığı bir yana, şiddetin vaizlerine hayatın her alanında ama’sız, fakat’sız itiraz etmiş biri olarak, elem verici bir şiddet olayıyla ilgili dehşet verici suçlamalara maruz kalmamı hukuk ve adalet ismine utanç verici bulduğumu söylemek zorundayım. 2015 yılında asker oğlunu yitirmiş bir Kürt babanın acılı çığlığını haberleştiren bir gazete linkini paylaşmış olmamın, tek cümlelik “bu savaş bizim savaşımız değil” yorumumun “delil” niyetine “terör örgütü destekçiliği” olarak sunulmaya çalışılması, sadece bana ve sevdiklerime değil birebir vakitte ülkemin geleceğine de yapılan bir kötülüktür. Dünyadaki tarihî birçok farklı tecrübeden anladığım odur ki, terörizmi asıl beşleyen şey, “yurttaş”ın yerine “teröristler-terör destekçileri” ve “terörizme karşı gayret edenler” ikiliğinin ikame edilmeye çalışılmasıdır. Nefret çarkını daima kılan, düşman yaratma takıntısından kurtulamayan zihniyettir. Antimilitarist olmak, savaşa dünyanın hangi yerinde olursa olsun karşı olmak cürüm değildir.
…Beni hakikat anlatıcılığıyla, kelamın gücüyle, vicdanın sihriyle bir şeyleri değiştirebilmenin mümkün olduğuna kuvvetle inandıran ahparig Hrant Dink’in ruhuydu. Faal siyasetten uzaklaştığım ve Kanada’da akademik çalışmalarıma odaklandığım son 4 yılda da şiddetsizlik, barış ve sevgi lisanından ayrılmadım.
“Eğer bir “örgüt”le irtibatım kurulmak isteniyorsa, bulunacak tek adres, birlikte çalışmaktan onur duyduğum ülkenin ve dünyanın yüz akı akademisyenleri, aydınları, yeryüzünü daha iyi bir yer haline getirmeye uğraşan aktivistleri, dostlarım, akrabalarım, ailem ve eşimden oluşan koca bir iyi beşerler olacaktır.”
Haklılığın verdiği inançla, daima yapmaya çalıştığım üzere, kimseyi incitmeden, entelektüel dürüstlüğü kaybetmeden, çıkarsız olarak hakikatin, aklın, vicdanın, insanlık, tabiat ve tüm canlılar için ortak iyinin peşinde koşmaya devam edeceğim.
Kozmik hukuk norm ve bedellerinin, ve elbette aşkın, dayanışmanın ve iyiliğin kazandığını kesinlikle göreceğiz.
Özgür günlerde görüşmek dileğiyle…”
Cumhuriyet
