Jessica Shuran Yu Çin’de doğup büyümüş olan ve eğitimini bu ülkede alan Sinagapurlu bir patenci… Milletlerarası müsabakalarda Singapur’u temsil eden 19 yaşındaki sportmen, Netflix’te izlediği ve ABD’deki jimnastikçilere yapılan cinsel tacizin anlatıldığı ‘Athlete A’ belgeselini izledikten sonra, Çin’in atlet yetiştirme sistemi hakkında bilinmeyenleri anlattı.
Patene başladığı 11 yaşında kelamlı aşağılamaların başladığını belirten Jessica Shuran Yu, antrenörlerin atletlere daima “Tembel”, “Beceriksiz”, “Aptal”, “Geri zekalı”, “Şişko” üzere sözler kullandığını belirtti. Bu aşağılamaların gitgide şiddete dönüştüğünün de altını çizen Jessica Shuran Yu, psikolojisinin bozulduğunu söyledi. Yaşadıklarını korktuğu için kimseye anlatamadığını söz eden Jessica Shuran Yu “Belgesel beni cesaretlendirdi. Konuşmaya karar verdim” dedi.
Her kusur yaptığında antrenörleri tarafından dövüldüğünü belirten genç atlet, cezanın da giderek sertleştiğini anlattı. Bir kezinde kilo aldığı için gereğince zıplayamadığını, bu nedenle paten ile dövüldüğünü, cildinin kanadığını ve bedeninde yara izi kaldığını söz etti. Jessica Shuran Yu, bu sırada hareketine devam etmesinin beklendiğini ve ağlamasının da yasak olduğu belirtti.
“CEZA HERKESİN İÇİNDE VERİLİYORDU”
Antrenörlerinin kelamlı ve fizikî şiddetine herkesin içinde maruz kaldığını, bunun da çektiği acı kadar, psikolojisine de büyük ziyan verdiğini de belirten Jessica Shuran Yu, Çin’in atlet yetiştirme sisteminin çok berbat olduğundan bahsetti.
Çin’de atlet yetiştirirken uygulanan aşağılamanın bir kültür olduğunun altını çizen Jessica Shuran Yu, toplumsal medya hesabından şunları yazdı:
“Bunları anlatabileceğimi hiç düşünmemiştim. Beni hala dehşete düşürüyor. Bu nedenle bana yürek veren mert bayanlara teşekkür ederim.
Son birkaç haftada öğrendiklerimizi bize, tacizin birkaç federasyonda yaşanan bir külfet olmadığını gösterdi. Bu tüm jimnastik kültüründe var olan bir problem… Ne yazık ki sona da ermedi.
Dokuz yaşımdayken bana Olimpiyat Oyunları’nda, ne değerine olursa olsun, yarışmak isteyip istemediğim soruldu. Bunun için fedakarlık yapıp yapamayacağım soruldu. Ben de “Evet” karşılığını verdim. Fakat o vakitler, neye “Evet” dediğimin farkında değildim.
Fizikî şiddet başladığında 11 yaşındaydım. Antrenörüm bana paten müdafaaları ile vuruyordu. Bunlar patenlerin altındaki bıçakları koruyan malzemeler… Size bunlarla vurulurken kırbaç üzere ses çıkardı. Cildinize temas ettiğinde de kızartırdı. Ne vakit bir kusur yapsam, küçük ya da büyük fark etmez, antrenörüm kızar ve bana ellerimi uzatmamı söylerdi. Bazen de hiç uyarmadan bacaklarıma ve kollarıma vururdu. Bunlar, idmanın ortasında ve herkesin salonda çalıştığı sırada gerçekleşirdi. Idmanda sonra ise beni kimsenin olmadığı bir yere götürür, bağırır ve saha sert vurmaya başlardı. Bir gün yaşadığım hadise ise en kötüsüydü. Bana cildim yara olana kadar, hiç olmadığı kadar sert bir biçimde 10 sefer üst üste vurdu.”
Kaynak: Skor
Cumhuriyet
