Yeni eğitim öğretim yılı koronavirüsün gölgesinde başladı. Ulusal Eğitim Bakanlığı EBA TV ve çevrimiçi eğitim ile öğrencileri mağdur etmeyecekleri kelamını verdi. Lakin uzaktan eğitim için televizyon, bilgisayalar ve internet teması hala önemli bir sorun.
Başkent’in tam ortasında, televizyonu, interneti, bilgisayarı olmadığı için çocukları eğitime katılamayan aileler, çocuklarının eğitime erişmesini istiyor.
Altındağ ilçesine bağlı Kale Mahallesi daima cürüm ile anılıyor. Mahalleli de bundan rahatsız fakat gelecek jenerasyonlar de okuyacak imkanları olmayınca hata ile küçük yaşta tanışıyor. Kız çocuklarının yazgısı ise daha çocuk yaşta evlenmek. Sokaklarda cıvıl cıvıl koşuşturan çocuklara yardım eli uzanmazsa mukadderatları büyükleri üzere olacak.
“TABLET ALMAYA KALKSAM ÇOLUK ÇOCUK AÇ KALACAK”
3 çocuk babası Satı Tuna, engelli. Meskeninin hakikat düzgün geliri yok. 2 çocuğun okula gitmesi gerek lakin pandemi önlerinde pürüz. İnternet meskende yok, akıllı telefon çok para. Çaresiz olan Tuna, “İnternet ya da tablet almaya kalksam çoluk çocuk aç kalacak. Akıllı telefon aslında alamıyoruz. Çocuklarım okumazsa birebir bizim üzere bilgisiz kalacaklar” diyor.
KIZINI 17 YAŞINDA EVLENDİRDİ, 2 ÇOCUĞUNUN OKUMASINI İSTİYOR
13 yaşında evlenen Aysel Yurdakul, 5 çocuk annesi. Birinci çocuğunu 14 yaşında doğurmuş. Eşi akrabası. En büyük kızı 17 yaşında evlendirmek zorunda kalmışlar. “Mutlular” diyor Yurdakul’un anlatımına nazaran neyse ki gözünün bebeği, çocuk yaşta evlenen kızı memnun. 2 kızı daha var Yurdakul’un, okuyorlar lakin ne tabletleri, ne bilgisayarları ne de internetleri var. Konutta tek akıllı telefon var ve babaları da onu ortada işyerine götürüyor. Telefon konutta olduğunda 2 kız varsa internet paketi EBA sistemine giriyor. Dersler çakıştığında ise kim giremediyse öğretmene bildiriyor.
5 çocuğu için saçını süpürge ettiğini söyleyen Yurdakul, şöyle konuşuyor: “Annem yoktu, babaannem beni küçük yaşta evlendirdi. Ben okumadım lakin Türkçeyi beceriyorum. Öteki kızın okuyacaktı, eşim tuttu evlendirdi. Okusaydı daha iyi olurdu. Bunların okumasını istiyorum. İnternetleri, tabletleri yok. Olsa okurlar, rahat oluruz.”
“ANNE OKUYUP SENİN HASTALIĞINA BAKACAĞIM”
28 yaşındaki Esra’nın ise 2 çocuğu var. Çocuklardan birisi 5’inci sınıfa geçti, birisi de daha yeni okula başladı. Mahalledeki birçok mesken üzere meskende televizyon da yok internet de. Esra’nın bir akıllı telefonu vardı, çocuklar ondan EBA’ya giriyordu. O da talih ya düştü kırıldı. Artık çocuklar EBA’daki derslerine giremiyor. Esra, kızının hekim, oğlunun da polis olmak istediğini anlatırken sesi titriyor:
“Ben şeker hastasıyım, kızım okuyup senin hastalığına bakacağım diyor. Devletin yardım etmesi gerekiyor. Yardım etmediği için boştayız.”
Cumhuriyet
