Zonguldak Karaelmas Mahallesi’nde yaşayan Nesrin Koçaklı’dan 2017 yılının ocak ayında “İnternet kafeye gidiyorum” diyerek meskenden çıktıktan sonra bir daha haber alınamadı. Polis ve ailesi, tüm aramalara karşın Nesrin Koçaklı’yı bulamadı. Cumhuriyet Başsavcılığı’nın yürüttüğü soruşturma kapsamında polis, etraftaki güvenlik kameraları, cep telefonları kayıtları ile şahitlerinin tabirini aldı. 27 Haziran 2019’da genç kızın erkek arkadaşı Erkan K., ‘kuvvetli cürüm şüphesi’ ile tutuklandı. Zonguldak 1’inci Ağır Ceza Mahkemesi’nde tutuklu yargılanan Erkan K., 21 Aralık günü karar duruşmasında mağduru öldürecek bir hasımlığı bulunmaması, denize attığına dair kanıt olmaması ve evraktaki tüm kanıt ve tabirlerin birlikte kıymetlendirilmesi sonucu ‘yardım yahut bildirim yükümlülüğünün yerine getirilmemesi suçu’ kapsamında 2 yıl mahpus cezasına çarptırılarak tahliye edildi.
‘ADALET İSTİYORUM’
Kızı Nesrin Koçaklı’nın bulunması için 4 Temmuz 2019’da kent merkezinde yakınları ile birlikte yürüyüş düzenleyen anne Kâfi Koçaklı, kızına ne olduğunu bilmek istediğini söyledi. Bunun hakkında hiçbir kurumun kendilerine açıklayıcı bir şey söyleyemediğini söz eden Kâfi Koçaklı gözyaşlarına boğularak, “Sanık için evvel kızımın katili dediler, sonra çıkardılar. Benim kızımın cenazesi nerede? Kızımın ne cenazesi var ne kendisi. Ben adalet istiyorum. Kızımın bulunmasını istiyorum. Adalet yerini bulsun. Benim üzere de kimseye Allah kaygı vermesin” dedi.
‘BİZ, NESRİN NEREDE? DİYORUZ’
Nesrin Koçaklı’nın ablası Sibel Demir ise mahkemeden ve sonucundan aile olarak bir şey anlamadıklarını tabir etti. Kardeşinin intihar mı ya da cinayete mi kurban gittiği konusunda kesin bir açılama yapılmadığını anlatan Sibel Demir, şunları söyledi:
“Biz Nesrin nerede diyoruz. Kaybolduysa kayboldu. Hiçbir şey demiyor o kişi. İlla bir şey biliyordur. Şahitlere bir ittim diyor, bir düştü, bir de ‘biz ayrıldık, hengame ederken düştü’ diyor. 3 tane tabir veriyor şahitler. Nesrin en son bu bireyle görüşüyor. İntihar ettiyse bari onu desin. Hiçbir şey söyletmeden onu bırakmaları bizi üzdü.”
Cumhuriyet
